Тайифаи ҳафтум : салотину ҳуккому соҳибони амр ва наҳйанду фирефтагон ва мағрурин эшон низ бисёраст ,у лекини ончии аксари эшон ба он фиреб мехуранд сифати адолат ва никномӣаст .
Баёни ин матлаб онаст ки адолат , сифатӣаст ки ба воситаи он салотини зўии алоқтдор бар якдигар ифтихор метавонанд намӯд , чун ин сифати боиси давоми давлату саодати охирати номи нек то қиёматаст ҳатто инки фахри русули слии аллоҳи алайҳу ?алау силам дар мақом мафохират фармуд :
« валадати фии змни алмалики алъодл » яъне « ман дар замони подшоҳи одил « ки анӯшервон бошад » мутаваллид шудаам » .
Субҳони аллоҳ чаҳ шариф сифатӣаст ки чун шахси кофарӣ ба он ороста шуд масрури олам , ба таваллуди худ дар замон ӯ мубоҳот намӯд ҳоли зиёда аз ҳазор соласт ки дар атрофи ҷаҳони номи неки он , забонзади хос ва ом мешавад ва чигуна чунин набошаду ҳоли инки аз ҳазрати пайғамбари слии аллоҳи алайҳу ?алау силам собитаст ки фармуд : « адли соъаҳи хайри ман ибодаи сетин сана » яъне « адли як соъат , беҳтар аз ибодати шаст соласт » ва ба ҷиҳат улувва мартабаи ин сифати шарифа , ҳар фармонфармое ӯро толиб , ва ба иштиҳор ба он роғибаст ва мехоҳад ки ӯро ба сифати адолат ситоиш кунанду никхўоаҳи бандагон худо хонанду ҳамаи каси ин матлабро донистаасту фаҳмидау лиҳозои ғолиби ашхосӣ ки дар хизмати султонӣ ё фармонравойии роҳ сухан меёбанду маҷол такаллум доранд чун воситаи заъф ё ба ҷиҳати тамаъу дӯстии моли дунё ё аз роҳи ташвиш ва хавф мехоҳанд ки ӯро аз худ розӣ доранд ва суханӣ гӯйанд ки боиси нишоти хотир ӯ бошад дар хуш омдгўиӣ мегушойанд ва ӯро ба хуши сулӯкӣ ва адолат меситоянду зикри адл ва дод ӯ май намоянд ва ҳар як , аз адл ӯ ҳикоятии أдо май намояду аломатӣ ихтироъ мекунад то амр бар ӯ муштабаҳ мешавад ва ба сухан хуш омад гӯйон фирефта мегардад ва худро муттасиф ба сифати адолат яқин мекунад балки бисёр мешавад ки уммолу зобитони вилоёт ӯ ҷамъиро ба ришваи фирефта май созанд то дар хизмати он фармонравои забон ба хуши сулӯкӣу амонати он омил ё зобит мегушойанд ё аз роҳи ташвишу бим аз ӯ , ҳасани сулӯк ӯро зикр мекунанд ва ин низ як сабаби фирефта шудан фармонфармо мегардаду таҷассуси аҳволи зуъафоу раоё наме намояд ва ба рифоҳяти эшон яқин мекунад ва ба ин сабаби дайну давлат ӯ бар бод мераваду зуъафоу раоёи поймоли зулм ва ситам мешаванд ва он соҳиби фармон чунон медонад ки номи нек ӯ ба адолату додрасӣ бар сафҳаи рӯзгор боқӣ хоҳад монаду ҳоли инки чун айёми давлат ӯ сроиду ҳангомаи хуши омдгўён ба анҷом расад биҷузи бадномӣу ситамкорӣ аз ӯ чизе намонад балки дар аҳд ӯ низ биҷуз дар ҳузураши зикри адл ва додаш набошад ва бар забони фуқароу раоёи биҷузи ҳадис зулмаш нагзарад пас фармонфармое ки тавфиқи إлҳии шомили ҳол ӯ гардаду ғами дайну давлат худ хӯрду толиб он бошад ки ном ӯ дар сафҳаи рӯзгор то рӯзшумор боқӣ бимонад , ба дидаи басират назар кунаду авлои таъаммули намояд ки басии салотини золими ситамкор дар сафҳа рӯзгор бӯда ки ҳоли қиссаи ситамҳои эшон машҳур ва дар алснаҳу афвоҳ мазкӯраст ва бибинад ки кадоми як аз вузароу أмроءи хизмат ,у борёФтгони ҳузури салтанат , дар хизмат ӯ , ӯро золиму ситамкори хондандӣ ва оё биҷузи зикри адолату сифат ӯ дигари чизе бар забони рондандӣ ? магари худотарси қавии алнФс ки пушти по бар дунё зада бошад ки дар ҳар аср бисёр нодиру вуҷӯди он чун эксир аъзамаст ва аз ӣнҷои паии барад ки мадҳу тавсифи эшон далолат бар некӣу адолат ӯ намекунад ва ба он фирефта нагардаду баъд аз он , осору ъломоти адолату додрасиро мулоҳизаи намояд ва онҳоро бо аъмолу афъол худ бисанҷад ва бибинад ки оё мувофиқ бо ҳам ҳастанд ё на агар мувофиқ бошад шукри худоро ба ҷо оварад волои худро фирефта донад ва дар садади муолиҷа он барояду баъд аз инҳо дар садади тафаҳҳуси аҳвол раоё барояд ва аз ҳар гӯшау канорӣ аз рафтори уммолу гмоштгони таҷассуси намояду додхоҳонро дилдорӣ диҳад то ҳақиқати амр ба ӯ возеҳ гардад .