Сифати бист панҷум : гуноҳу исрор бар маосӣу адами пушаймонӣ аз он аз ҳазрати пайғамбари слии аллоҳи алайҳу ?алау силам Марвӣаст ки « ҳеҷ субҳӣ тулӯъ намекунад ва ҳеҷ шомии шафақи ғуруб наме намояди магари инки ду фиришта ба чаҳор Нидои ҷавоби якдигарро медиҳанд яке аз эшон мегуяд ки коши ин халқ офарӣда намешуданд ва дайгарӣ мегуяд ки эй кош ки чун офарӣда шуданд медонистанд ки аз барои чаҳ офарӣда шуданд боз аввалӣ мегуяд : эй кош , ҳол ки надонистанд аз барои чаҳ офарӣда шуданд ҳар қадре ки донистанд ба он амал мекарданд боз дувумӣ мегуяд ки эй кош , чун ба ончӣ донистанд ва амал накарданд тавба мекарданд аз ончӣ кардаанд » « ба дурустӣ ки бандаро ба ҷиҳати як гуноҳ , аз гуноҳоне ки карда сад сол ҳабс мекунанд ва ӯ нигоҳ мекунад ба ҳуроне ки дар биҳишт аз барои ӯ омода шудааст ки ба нозу неъмати машғуланд ва ӯ ҳасрат май барад »у ҳазрати Амиралмӯъминини алайҳ ассалом фармуданд ки « дандони худро ба хандаи зоҳири мсозу ҳоли онкии аъмоли қабеҳа аз ту содир шуда бошаду шаби эмини мхўобу ҳоли инки гуноҳ аз ту сар зада бошад » ва аз ҳазрати эмоми Муҳамади боқири алайҳи ассалом Марвӣ астаст ки « худованди олами ҳукмӣ фармӯдааст ки ҳеҷ неъматиро ки ба банда ато фармуд аз ӯ зоил насозад то гуноҳӣ аз ӯ срзнд ки мустаҳаққи салби он неъмат шавад » ва фармуд : « ба дурустӣ ки банда гуноҳӣ мекунад ва ба он сабаби рӯзӣ аз ӯ манъ мешавад » аз ҳазрати эмоми ҷаъфари содиқи алайҳи ассалом Марвӣаст ки « худоӣ таъолӣ мефармоед : ҳар банда ки хоҳиши нафаси худро бар тоъати ман ихтиёр намӯд камтари чизе ки ба ӯ мекунам ӯро аз лиззати муноҷоти худ маҳрӯм май созам » ва фармуд : « касе ки қасди маъсиятии намояди зинҳор , ки перомун он нагардад , зеро бошад ки аз бандаи гуноҳии срзнду парвардгори олам ӯро бибинад пас бифармоед : қисм ба иззату ҷалоли худам ки баъд аз ин ҳаргизи туро наме омрзм » ва фармуд : « ҳеҷ раҳгӣ дар бадани одамӣ наме ҷаҳд ва ҳеҷ мусӣбату дарди сар ва маразӣ нест магар ба воситаи гуноҳӣ ки содир шудааст » ва фармуд : « бдрстӣ ки банда гуноҳ мекунад пас ба сабаби он аз намози шаб маҳрӯм мегардад ва ба дурустӣ ки амали бади зӯдтар бар соҳиби худ асар мекунад аз корд дар гӯшт » ва аз ҳазрати эмоми Мӯсои алайҳи ассалом Марвӣаст ки « бар худо ҳатмаст ки дар ҳар хона ки маъсият ӯ шавад он хонаро вайрон созад то офтоб бар замин он битобад ва онро пок созад »у оёту ахбор дар ин маънӣ бисёрасту зинҳор , касе ки чунон гумон накунад ки мумкинаст асари гуноҳӣ ки карда бошад ба ӯ нарасад ва ба ваболи он гирифтор нашавад , зеро ин амреаст маҳол ва чигуна маҳол набошаду ҳоли инки худо аз тарки авлое ки аз пайғамбарон срзд нагузашт ва аз эшон муохза фармуд пас чигуна аз гуноҳони азимау маосии кабӣра ки аз дигарон срзнд мегузарад ? балӣ аз саодати паёмбарони ин буд ки муохзаи эшонро ба олами қиёмати ниФкнд ва дар дунёи эшонро муохза фармуд , аммо ашқиёро муҳлат медиҳад то бори худро сангини намоянд ва эшонро дар охират ба бадтарӣни азобҳо муаззаб созад оё ба гӯшт нарасида ки падарати одам ки тинат ӯ ба яди қудрат илоҳӣ сириштау масҷуди малоика малакӯт гашта буд ба воситаи як тарки авлое ӯро аз биҳишти ронданд ва чун аз ончиро ки аз ӯ наҳй шуда буд хӯрд ҳамаи ҳллу зевари биҳиштӣ аз бадан ӯ афтоду урат ӯ зоҳир шуд ва ҳамон лаҳзаи Ҷабраили фурӯди омадаи тоҷ аз сар ӯ барграфт ва аз болои арш ба ӯу ҳавво Нидо расед ки аз наздики ман давр шавед ва аз ҷавори ман фурӯи равед , зеро касе ки маъсият маро намӯд лоиқи ҷавор ман нест пас одам бо дидаи пурнам ба ҷониб ҳавво нагирист ва гуфт : ин аввал шавамӣ маъсиятаст ки моро аз ҷавори дӯсти даври афканд .

Марвӣаст ки « одами баъд аз он ?илам , дивист сол бар гуноҳи худ гиря кард то худои тавба ӯро қабул фармуд ва аз тарки авлодӣ ӯ гузашт » пас ҳаргоҳи муохза ӯ дар макрӯҳӣ ки аз яке аз баргузидагони боргоҳ ӯ содир шуд чунин бошад пас чигуна хоҳад буд ҳоли дигарон ки ҳар рӯзи гуноҳон бисёр аз эшон сар мезанад ?