Чун музироти ин сифати мӯҳликаро донистӣ ва ёфтӣ ки он аз ҷумлаи мӯҳликот ва боис наколу ваболу хусрон моласт , пас лозимаст ки дар садади муолиҷаи он броӣӣу нафаси худро аз чанги он бурҳонии пас агар хаёли васваса дар феъли маъсиятӣу қасд гуноҳӣ бошад таъаммул кунӣ дар сӯъи хотимаи умӯру вихомати оқибати исён дар дунёу охирату ҳуқуқи парвардгорро бар худ ёдоварӣу подоши аъмолро аз савобу уқоб дар назароварӣ ва мулоҳиза кунӣ ки нигоҳдоштан худ аз ончии Иблиси туро бидон васваса мекунаду сабр бар он ба маротиби осон тараст аз таҳаммули азоби илоҳӣ ва сӯхтан дар оташӣ ки агар шарорае аз он ба замин уфтад асарӣ аз он нагузораду наботу ҷамодотро дар ҳам сӯзад ва чун ин умӯрро мутазаккир шудӣ ва ба нури маърифату имону ҳақиқати онҳоро яқин доне бошад ки шайтони даст аз ту бардорад ва аз васвасаи бози истаду чночаҳ аз инҳо муолиҷа нашавад муолиҷаи он ба фикру зикру муҷоҳида дар тарки шаҳавот ва ҳавоҳои нафсонӣа бояд кард чунончӣ мазкӯр мешавад ва агар он хаёлоти боиси маосӣу қасд гуноҳӣ набошад балки афкори радия ваамоне козиба бошад ки бидӯни қасди феъл балки беихтиёр ба дил гузарад пас халосӣ аз онҳо болклиаҳ дар ниҳояти ашкол балки атбоءи нуфус эътироф кардаанд ки он доء ъзоласту дафъи он болмраҳи мтъср балки баъзе онро мътзр шимурдаанду ҳақ онаст агар чаҳ дафъи онҳо болмраҳ съўбт дорад лекин мумкинасту ончӣ аз ҳазрати расӯли слии аллоҳи алайҳу ?алау силам Марвӣаст ки ҳар ки ду ракаат намоз кунад дар онҳо ҳеҷ чизе аз хавотири нафсонӣа ба хотир нагузаронад гуноҳони гузаштау оянда ӯ омирзида мешавад бар ин шоҳидасту сар дар съўбти муолиҷаи ин онаст ҳамчунон ки дар ахбор набуйа воридаст аз барои ҳар касе шайтонӣу хилқати шайтон аз оташ сарфаст ки лаҳзае сокин наметавонад шуд балки ҳамеша дар шуъла кашӣдан ва ҳаракатаст ва донистӣ ки ғолиби модаи қувваи воҳимау ғзбиаҳу шҳўиаҳ низ аз оташаст ва ба ин сабаби қаробати миёни онҳоу шайтони мтҳққ ва ба ин ҷиҳати онро бар инҳо тасаллути ҳосил ва инҳо ба мтобъту пайравӣ он моиланд ва ба ҷиҳати оташи мизоҷии ин се қувваи инҳо низ доим дар ҳаяҷон ва ҳаракатанд агар чаҳ таҳарруки онҳо ба ҷиҳати онкии махлӯт ба ғайри оташ низ ҳастанд аз шайтони камтари ҳамчинонкии ҳаракати шҳўиаҳ низ аз ғзбиаҳу ғзбиаҳ аз воҳима камтараст пас шайтони пайваста дар урӯқ банӣ одам дар ҳаракату ҳаяҷон ва ҳамеша ин қувваро ба васваса дар ҳаракат меоварад дар онҳо ҷавлон мекунаду соъатӣ аз ҳаракату васваса наме истад зеро ки истодани ону қатъи асар он намешавад магари инки мутӣъу мнқод одамӣ гардад ва дар назд ӯ залил ва хозеъ шавад ва аз васваса ӯ боистад ва чигуна он малъуни мутӣъу залили авлод одам мешаваду ҳоли инки бо вуҷӯди амри сариҳи илоҳӣ ба саҷдаи падари бузургвори эшон ки гул ӯ ба яди қудрати илоҳии мухаммири халъати хилофати илоҳӣаро дар бардошти тан дар надоду такаббуру гардан кашӣ кард ва гуфт : « хлқтнии ман нору хилқатаи ман тин » « маро аз оташи равшану одамро аз хоки тира халқ кардӣ » чигуна сар ба ӯ фурӯд оварам ва дар пеш ӯ залил шаваму қисм ба иззати илоҳӣа ёд намӯд ки дар садади иғвоу гумроҳӣ ҳама барояд пас чигуна мешавад ки даст аз васваса бидораду лаҳзае инсони мискинро фориғ гузорад магари касоне ки решаи алойиқи дунявӣаро аз замини дили кандау остини ҳиммат бар куну макони афшонда ва ба ғайр аз як фикри ҳамаи ҳамӯамро аз дили худ берун карда , хонаи дилро ба ёди худо супурда бошад , ки он лъин дар онҷои роҳи наёбад ва ин касон аз ҷумлаи бандагон мухлис ҳастанд ки он малъуни онҳоро астсноء карда ва гуфта : « ало ъбодк манеҳам алмхлсин » .