Ва махфӣ намонад ки ончӣ мазкӯр шуд шарти қабул тавбааст ки бидӯни онҳо тавба қабул нест балки фии алҳқиқаҳ бидӯни онҳо тавба мтҳққ намешавад .

Ва аз барои камоли тавбау тамомияти он низ шароитӣ чандаст ва касе ки хоҳад тавба ӯ ба сарҳад камол бошаду занги маъсиятӣ ки карда болмраҳ аз ойинаи дил ӯ задуда шавад бояд баъд аз талофӣу тадорук ҳар маъсиятӣ ба довами надомату қазои ибодату أдои мазолими пайваста бар ҳоли худ гирён ва ҳамеша мтأлм ва маҳзун бошад ва ба أзои он маъсият , нафаси худро ба заҳмат биндозад ва риёзат диҳад ва дар аклу шурби тақлили намояд .

Марвӣаст ки « шахсе дар хизмати ҳазрати Амиралмӯъминини алайҳ ассалом гуфт : астғФри аллоҳи он ҳазрат фармуд : модарат бар ту бгрид оё май донеи ҳақиқат истиғфор чист ? ба дурустӣ ки истиғфори дараҷа алӣинаст ва бар маҷмӯи шашуми маънӣ воқеъ мешавад :

Аввал : пушаймонӣ бар гузаштаи дувум : азм бар тарки гуноҳ дар муддати умри сеюм : أдо кардани ҳуқуқи мардум .

Чаҳорум : қазо кардан ҳар воҷибӣ ки фӯт шудаи панҷум : гудохтан ҳар гӯштӣ ки аз ҳароми рӯида ба ҳузну ?илам , то пӯст ба устихони часбаду гӯшт тоза бирӯяд шашум : ?иламу заҳмати тоъату ибодат ба бадани чшонидн ба إзои ончӣ аз ширинӣ маъсият чашида чун касе ин шаш амрро ба ҷо оварад бигӯед : астағфируллоҳ »у муроди ҳазрат , истиғфор комиласту мурод он нест ки истиғфор кардан бидӯни маҷмӯи ин шаш амр , лағв ва бефоидааст , зеро шаккӣ нест ки талаффуз ба калима « астғФри аллоҳ » аз рӯй ихлос , бо фаҳмидани маънии он низ мӯҷиби тахфиф азобаст балки гуфтани он аз барои савоб агар чаҳ маънии онро нафаҳмид холӣ аз савоб нест , ҳамчунон ки бисёр аз авом мегӯйанд .

Ва аз ҳазрати эмоми ҷаъфари содиқи алайҳи ассалом Марвӣаст ки « тавба , ҳабли аллоҳу мадад аноят ӯст , ва лобудаст аз мудовимати он ва аз барои ҳар тайифа аз бандагон , тавба Эйаст то инки фармуданд ки аммо тавбаи тайифаи авом онаст ки ботини худро аз гуноҳон бишӯяд ба оби ҳасрат ,у эътироф ба гуноҳу пушаймонӣ бар гузаштау тарснок бӯдан бар онкии дигар мисли он аз барои ӯ содир шавад ва бояд гуноҳонро саҳл ва ҳақир нишмораду доим бар тақсироти худ дар бандагӣу тоъати худои гирён ва мтأсФ бошад ва худро аз шаҳватҳои нафсонӣаи муҳофизати намояду истиғоса ба худои намояд ки ӯро аъонт фармоед бар вафоӣ ба тавба ва муҳофизат кунад ӯро аз авд ба гуноҳ ва риёзат диҳад нафаси худро ба ибодату муҷоҳидау воҷботӣ ки аз ӯ фӯт шудаи қазои намояду ситамӣ ки бар касе карда тадорук он кунаду ончӣ аз ҳуқуқи мардумон дар зимма ӯ бошад أдо кунад ва аз ҳам суҳбатони бад , иҷтиноби намояд ва шабҳоро ба бедорӣ ба субҳи расонад ва рӯзҳоро ба тишнагии рӯза ба шаб оварад ва ҳамеша дар оқибати кори худ тафаккури намояд ва аз худо истионат ҷӯяд ки дар ҳолати вусъату шодӣу замони сахтӣу бдҳолӣ , ӯро бар ҷодаи шариъат , мустақӣм ва собит бидорад ва дар балоҳо ва мусӣбатҳо сабр кунад то аз дараҷаи тавбакунандагон соқит нашавад ва чун чунин кунад аз гуноҳони худ пок ,у амал ӯ зиёд ,у дараҷот ӯ баланд мегардад » .

Ва аз ҷумлаи шароити камоли тавба онаст ки саъии намояд ки осори кудурату зулмат ки аз гуноҳон бар дил ӯ муҷтамаъ шавад ба нури тоъат маҳв кунад , зеро ҳар шаҳвату маъсиятӣ ки аз инсон содир мешавад аз он зулмату тирагӣ бар дил менишинад , ҳамчунон ки аз нафас , тирагӣ бар ойина менишинад ва чун бисёр шуд , дил занг мегирад ва агар занг бисёр бар рӯй ҳам ҷамъ шавад дил ӯро фосид мекунаду дигари қобили ислоҳ ва сафо намешавад пас касе ки тавба мекунад бояд осори гуноҳони гузаштаро аз дили худ маҳв кунаду маҳви онҳо ба тоъот ва ибодот мешавад , зеро ҳамчунон ки ба сабаби маъсият , зулмату кудурат ба сароча дил мерасад ҳамчунин аз ибодат , нурӣ дар он дил ҳосил мешавад ва ба воситаи он нур , зулмати маосӣ задуда мегардад .

Ҳамчунон ки ҳазрати пайғамбари слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам фармуд ки « дар ақаб ҳар гуноҳӣ ибодат кун то онро маҳв кунад » пас бояд тавбаи кор , худро бар тоъотӣ ки зиди он маосӣаст ки карда бидорад то асари маъсиятро бизадойад , зеро дафъ ҳар маразӣ ба зид он мешавад пас агар дар маҷомеъи лаҳву лаъиб , Гана шунида бошад куффораи онро ба шунидани қуръону мавоъизу аҳодӣсу нишастан дар масоҷиду амсол он кунаду куффораи шурби хамрро ба риёзати нафасу тишнагии намояду куффора хӯрдани чизи ҳаромро баъд аз тсдқи қимати он , рӯзаи доштан ва кам хӯрдан кунад ва ҳамчунин ҳар чизеро ба муносиби он муолиҷа кунад то асари он гуноҳ маҳв шавад ва агар чаҳ дафъи он ба ибодати дигари ғайри муносиби ҳам мумкинаст лекини муолиҷаи муносиб , зӯдтар асар мекунад .