Бидон ки шариъати муқаддаса , гуноҳро ду қисм кардааст : кабӣрау сағирау ҳукм фармӯдааст ки иҷтиноб аз гуноҳони кабӣра , куффораи гуноҳон сағирааст .

Чунончии худоӣ таъолӣ фармуд : « ани тҷтнбўои кабоири мо тнҳўн анҳу накуфр ънкми сиӣоткм » яъне « агар иҷтиноб кунед аз кабоири ончӣ бар шумо ҳаром шудааст , онро куффораи соири гуноҳон шумо мекунем »у иҷтиноб аз кабӣра , дар вақте куффора сағира мешавад ки ба қудрату ирода , онро аз барои худо тарк кунӣ на онкии қудрат бар он надошта бошӣ ё аз роҳи тарси мардум ё ҳифзи обрӯ ва ё ба ҷиҳати адами шавқу рағбат , онро накунӣ чунин иҷтинобии куффора сғоӣр намешавад .

Ва дар таъйини гуноҳони кабӣраи миёни уламо , хилоф бисёраст баъзе онҳоро ҳафт гуфтаанд ва баъзе бештар ва аз баъзе ривоёти ҳафтсад мстФод мешаваду зоҳир онаст ки ҳар гуноҳӣ ки дар қуръони Маҷиди ваъдаи азоб ба он шуда кабӣрааст ва аз ҷумлаи гуноҳон кабӣрааст : ширк ба худоу қатли мусаллами ъмдоу қзФи занони мҳснаҳ , яъне нисбати зино ба занони мусаллама ки машҳур ба зино набошанд додан , мисли инки касеро валад алзно бигӯе , ё нисбати зино ба зану хоҳар касе бидиҳӣу ъқўқи волидайну зиноу зулму ҳукм ба ғайри ҳақ ва хӯрдани моли ятемро ба зулм , ва хӯрдани рибоу тарки намози ъмдо ва дар баъзе аҳодӣс , аз гуноҳони кабӣра шимурдаанд : саҳарроу қисми дурӯғроу ҳабси зкўаҳу китмони шаҳодат ,у шурби хамр ,у дуздӣу қимор ва кам фурӯшӣу ливоту шаҳодати ноҳақу аъонти золимин бар зулму дурӯғу Гана кардану шунидан ,у такаббуру хиёнату ҳабси ҳақи мардум бидӯни узри шаръӣ .