Ва махфӣ намонад ки ҳар гуноҳи сағира ба сабаби яке аз панҷ чиз кабӣра мешавад :
Аввал : исрор бар он кардан , яъне мукаррари муртакиби он шудан .
Дувум : ҳақир шумурдан он , зеро ҳар гуноҳиро ки андаки шуморӣ назд худо азим мешавад .
Ва дар ҳадис воридаст ки « муъмин ҳар гуноҳиро ки карда онро монанди кӯҳӣ мебинад ки бар болои сар ӯ бошаду тарсад ки бар ӯ уфтаду мунофиқи гуноҳро мисли магасӣ бинад ки бар бинӣ ӯ нишинад пас онро биппаранд » ва аз ҳазрати пайғамбар Марвӣаст ки « бипарҳезад аз муҳақарот аз гуноҳон , ки онҳо омирзида нашаванд арз карданд ки муҳақароти гуноҳ кадоманд ? фармуд ки онаст ки мардӣ гуноҳӣ кунад ва бигӯед хушо ба ҳоли ман агар ғайр аз ин гуноҳӣ надоштам » .
Сеюм : шод шавад ба кардан он ва қудрат ёфтан бар феъли он мисли инки касе мусулмониро хаҷал созад ё мағбун кунад ё ӯро эзое бирасонад ва бигӯед : дидӣ ӯро чигуна расво кардам ё хаҷали сохтам ё мағбун намудем ва ба ин , дилшод бошад ва чунин касе мисли касеаст ки давое ба ҷиҳати дафъи мараз ӯ ба ӯ бидиҳанд ӯ онро бирезад ва шодӣ кунад ки дидӣ чигуна аз хӯрдан он фориғ шудам .
Чаҳорум : гуноҳиро бикунад ва онро бидӯни ҷиҳати шаръӣ изҳор кунад дар назд касе ки матлаъ нест .
Панҷум : он шахси гуноҳкор касе бошад ки мардум ба ӯ эътимод дошта бошанду пайравӣ он кунанд ва ӯ гуноҳ сағира кунад мардум бар он матлаъ шаванду вақъи он гуноҳ дар назари эшон кам шавад мисли инки шахси олимии либоси абрешими бипушад ё масхарагӣ кунад , ё дар маҷмаъ маъсият биншинаду амсоли инҳо .