Ва аммо أнс иборатаст аз иштиғоли дил ба мулоҳизаи маҳбӯб ,у маҳв шудан он дар шодии қурб ,у мушоҳидаи ҳузур ,у назар ба мутолиаи ҷамол бидӯни илтифот ба дайгарӣу أнс , гоҳе холӣ аз ҷамеъ оломаст ва гоҳе махлӯт ба изтироб шавқ мешавад , зеро донистӣ ки вусӯл ба дараки миннатҳои ҷамоли илоҳӣ маҳоласт пас агар соҳиби أнс , шавқи итилоъ бар миннатҳои ҷамол аз пас пардаҳои ғайби брдл ӯ ғолиб шавад ва ба қусӯри худ мултафит гардаду нафас ӯ мутазалзил шаваду оташи шавқ ӯ ба ҳаяҷон ояд замонии муқорини ?илам хавф мегардад , зеро ки чун назар ба сифоти ҷалолу иззати афканду истиғно ва бе ниёзии зулҷалолро мултафит гардад бим рондану заволи мушоҳида аз барои ӯ ҳосил мешавад .

Пас агар инс ғолиб шавад ва аз мулоҳизаи ончӣ ба он нарасида ғофил гардад то аз шавқ ба он холӣ монад ва ба хатар рондан мултафит нашавад , дар ин вақт , лиззату баҳҷат ӯ азим ,у толиби азлату хилват ва танҳоӣ мегардад балки бадтарӣни чизҳо дар назд ӯ чизеаст ки ӯро аз танҳоӣ боз дорад ҳамчунон ки Мӯсо чун худо бо ӯ сухан гуфту каломи худоро шунид муддатии мадиди калом ҳар махлуқиро ки мешунид биҳуш мешуд волиди марҳӯми ҳақир дар китоб « ҷомеъи алсъодот » аз أбўи ҳомиди Ғаззолӣ нақл карда ки « чун инси давомӣ ба ҳам расонад ва мустаҳкам шавад ва « қалақи шавқ ,у хавфи баъд ӯро мушавваш ва музтариб нигараданд боиси навъи нозӣу инбисотӣ бо худо мешавад ва гоҳ бошад ки дар олами инбисоту ноз , афъолӣу ақволӣ содир шавад ки дар зоҳир хуб набошад ва мункир бошад ,у лекини онро аз касоне ки ба мақоми инс расида бошад мутаҳаммил мешаванд аммо касе ки ба он мақом нарасида бошад ва худро шабиҳ ба соҳиби он мақом кунад ҳалоку мушарраф ба куфр мешавад .

Чун таҳаммули амсоли он аз ҳар бесар ва пое намешавад балки бояд касе бошад ки мустағриқи мақом инс бошад » чунончӣ аз брхи асвад манқӯласт ки « ҳафт сол дар банӣ Исроил қаҳт шуд , Мӯсо бо ҳафтод ҳазор нафар ба талаби борон берун шуд худованди олам ваҳй фиристод ки чигуна дуои эшонро мустаҷоб кунаму ҳоли онкии зулмати гуноҳон , эшонро ФрўгрФтаҳ ва ботинҳои эшон хабис шуда ? ва руҷӯъ кун ба яке аз бандагони ман ки ӯро « брх » гӯйанд бигӯ : суол кунад то ман иҷобат кунам .

Мӯсои алайҳи ассалом аз аҳвол ӯ пурсед , касе нишони надоди рӯзӣ дар роҳии бандаи сиёҳиро дид ки меояд шмлаҳи пашмина ба худ печидау пешонӣ ӯ аз асари суҷуд , хок олӯдааст , Мӯсои алайҳи ассалом ба нури набувват ӯро шинохт ва бар ӯ салом карду номи вайро пурсед гуфт : манам брх Мӯсо гуфт муддатӣаст туро май талабами биё аз барои мо талаб борон кун пас брх берун рафт ва бо худои оғоз такаллум кард ки илоҳии ин мувофиқи кирдор ту несту муқтазои ҳаламу ҳикмати ту на намедонам чаҳ рӯй додааст туро оё абрҳо аз фармони ту српичидаҳанд ё бодҳо аз итоати ту берун рафтаанд ё боронҳои ту тамом шуда ё ғазаби ту гуноҳкоронро фурӯи гирифта оё ту омурзандаи нестӣ ? пеш аз халқи хатои корони раҳмати худро халқ кардӣ ва ба афв амр фармудӣ оё шитоб дар азоб мекунӣ май тарсии баъд қудрат надошта бошӣ ? ҳануз дуоӣ ӯ тамом нашуда буд ки борон бар банӣ Исроили фурӯи рехт ва дар нисфи рӯз , гиёҳҳо чунон сабз шуданд ки савораро май пўшониднди пас брхи баргашт ва ба Мӯсои бархӯрд ва гуфт : чигуна бо худо мубоҳиса кардам Мӯсои қасд ӯ кард хитоб илоҳӣ расед ки « эй Мӯсои брхи рӯзии чандини бори моро май хандонад » ва аз ин қабил буд ончии Мӯсо арз кард ки « ани ҳаии إлои Фтнтк » ва дар вақте ки амр шуд ба ҷониб фиръавн равад аз роҳи шукуфтагӣу инбисот таъаллул кард ва узр оварад ва гуфт : « ФأхоФи ани иқтлўн » ва гуфт «у изиқи садрӣ » дилтанг мешавам » ва ин рафтор аз ғайри Мӯсои хилофи адаб буд , зеро ончӣ аз мисли ӯ шоистааст аз дайгарӣ нест .

Бибин ки аз Юнуси пайғамбари алайҳи ассаломи камтар аз инро мутаҳаммил нашуданд ба андаки хилофи адабӣ ӯро дар шиками моҳӣ маҳбӯс фармуданду хитоб ба Сайид алмрслин карданд ки « Фосбри лҳкми рбку лои ткни ксоҳби алҳўт » яъне « ба ҳукми парвардгор , собир бош ва монанди Юнус мабош » ва ин ихтилофот ба ҷиҳати ихтилофи мақомоту аҳвол , ва ба сабаби тафовути маротиб ва дараҷотаст «у лақади Фзлнои баъзи алнабӣин алии баъз » яъне « баъзе аз пайғамбаронро бар баъзе тафзил фармудем » наме бинӣ ки исои бен Марями алайҳи ассалом дар мақоми нозу инбисот бар худ салом мефиристад ва мегуяд : «у ассаломи алии явми валадату явми أмўту явми أбъси ҳаё » яъне « саломи худо бар ман боди рӯзӣ ки мутаваллид шудаму рӯзӣ ки мемеРому рӯзӣ ки зинда хоҳам шуд » ва чун яҳё ба ин мақом нарасида буд сокит шуд то худо бар ӯ салом фиристод ва фармуд : «у саломи алайҳи явми валаду явми имўту явми ибъси ҳаё » .