Ончӣ мазкӯр шуд аз шарафи мартабаи ризои мунофотӣ ба дуо надорад , зеро аз ҷониби шариъат ба дуо маъмурему худованди олам аз мо дуо хостааст ва онро мифтоҳи съодоту калиди ҳоҷоти сохтау борони лутфу эҳсон аз он мутавотир ,у хайроту баракот ба воситаи он мткосри нафаси инсонӣ аз он равшану мунаввар ,у ойинаи дил аз занги кдўрот , мутаҳҳару гуфтани инки дуо мунофӣ ризост , аз ҷаҳли рабти мусаббибот ба асбоб ,у ғифлат аз тарбияти баъзе мавҷӯдоти нисбат ба баъзе дигараст ва агар ошомидан об ба ҷиҳати рафъи тишнагӣ , ва хӯрдани ғизо ба ҷиҳати сади гуруснагӣ бо мартабаи ризо мухолифат дошта бошад дуои ҳам бо ризо мухолифат хоҳад дошт ва » ҳамчунин амр ба маърӯф ва наҳй аз мункир ,у кароҳати маосӣу буғзи аҳли маъсият бо мақоми ризо мунофот надорад ва ба қадари мақдӯр бар толиби саодати даврӣ аз арбоби маъсияту фирор аз шаҳрӣ ки дар он маъсият шойиъаст лозим зеро ончӣ дар фазилати ризоу шарафи он ворид шудаи дахл ба умӯр тклиФиаҳ надорад чунончии собиқ бар ин мазкӯр шуд ҳакими алии алإтлоқ ба ҷиҳати масолеҳи хФиаҳ ки ақли мо аз он қосираст дар ин умӯри моро фии алҷмлаҳ ихтиёрӣ додау зимоми онро ба ваҷҳе дар қабзаи ихтиёри мо ниҳодаасту ризо дар умӯрӣаст ки аз диёри илоҳии ворид , ва ба амри подшоҳии баробари бандагон нозил мегардад .