Ва мо ибтидои баъзе аз аҳодӣсу оётӣ ки дар фазилати рҷоءу умедвории расида баён мекунему баъд аз он баёни инки раҷоӣ бетоъат , ғурур ва ҳамоқатаст май нмоӣим .

Пас май гўӣим : бидон ки оёту ихборӣ ки боиси рҷоء ва умедворӣ мешаваду тарғиб ба он май намояд бениҳоятаст , ва онҳо бар чанд қисманд :

Аввал : оёту ихборӣ ки дар онҳо наҳй шудааст аз яъсу навмидӣ аз раҳмати худо , чунончии гузашт .

Дувум : аҳодӣсӣ ки ба хусӯси рҷоءу умедвории расида , чунонкӣ Марвӣаст ки : мардӣ дар ҳолати назъ буду ҳазрати Амиралмӯъминини алайҳи ассалом бар болин ӯ ҳозир буданд , арз кард ки худро меёбам ки аз гуноҳони тарсон , ва ба раҳмати парвардгори умедворам ҳазрат фармуд ки дар ин вақти ин тарсу умед дар дили банда ҷамъ намешавад магари инки худо ӯро ба ончӣ умед дорад май расонад ва аз ончӣ май тарсад эмин мекунад » ва аз ҳазрати расӯли слии аллоҳи алайҳу ?алау силам Марвӣаст ки фармуданд : « дар рӯзи қиёмати худованди олам ба банда мефармоед ки чаҳ чиз монеъ шуд туро аз инки ту мункирро дидӣ ва наҳй аз он накардӣ ? агар дар ин вақт узр оварад ки парвардгорро ба ту умедвор будам ва аз мардум метарсидам худо мефармоед ки : ин гуноҳи туро омрзидм »у боз аз он ҳазрат манқӯласт ки : « мардиро дохил ҷаҳаннам кунанд , пас дар онҷои ҳазор сол муаззаб бошад , рӯзӣ фарёд кунад ки ё ҳнон ё манон худованди олам ба Ҷабраил мефармоед : бирав бандаи маро назд мановар пас Ҷабраили алайҳи ассалом ӯро биоварад ва дар мавқиф парвардгор бидорад пас хитоб илоҳӣ расад ки ҷои худро чигуна ёфтӣ ? арз кунад ки бади маконе буд хитоб расад ки ӯро ба ҷоӣӣ ки дошт баргардонеди он бандаи роҳи ҷаҳаннамро пеш гирад ва равона шавад ва ба ақаби худ нигоҳ кунад худоӣ таъолӣ фармоед ки чаро ба ақаб нигоҳ мекунӣ ? арз кунад ки чунин ба ту умеди доштам ки чун маро аз ҷаҳаннам берун оварадӣ дигар ба онҷо барнагардоне хитоб расад ки ӯро баргардонед ва ба биҳишт бурид » ва низ аз ҳазрати расӯли слии аллоҳи алайҳу ?алау силам Марвӣаст ки : « худоӣ таъолӣ фармуданд ки : мутмаин нашаванд ибодаткунандагон ба ибодатӣ ки ба умеди савоб ман мекунанд , ба дурустӣ ки агар ғояти саъии худро дар тоъати бикунанд ва дар муддати улумри нафасҳои худро ба заҳмат биндозанд дар бандагии ман , боз муқассир хоҳанд буду ҳақи ибодати маро баҷо нахоҳанд оварад дар муқобили ончӣ аз ман мехоҳанд аз каромоту Наими биҳишти ман , ва аз дараҷоти олия дар ҷавори ману лекин бояд ба раҳмати ман восиқ бошанд ва ба фазлу карами ман умедвор бошанду мутмаину хотири ҷамъ ба ҳасани занн ба ман бошанд , ки ҳаргоҳ чунин бошанд раҳмати ман эшонро дар меёбад ,у хўшнўдӣу омурзиши худро ба эшон май расонам ,у халъати афви худро ба эшон май пӯшонам ба дурустӣ ки манам худованди рҳмну раҳим , ва ба ин номи худро номидаам » ва аз ҳазрати эмоми Муҳамади боқири алайҳи ассалом Марвӣаст ки « дидам дар китоби алии бен абии толиби салавоти аллоҳи алайҳ ки навишта буд . Ҳазрати расӯли слии аллоҳи алайҳу ?алау силам дар болой минбар фармуданд ки қисм ба он хдоӣӣ ки ба ғайр аз ӯ хдоӣӣ нест ки ба ҳеҷ муъминии хайри дунё ва охират дода нашуд магар ба воситаи ҳасани занн ӯ ба худо ,у умедворяш ба ӯ ,у ҳасани халқ ӯ ,у эҳтироз кардан аз ғайбати муминину қисм ба хдоӣӣ ки ба ғайр аз ӯ хдоӣӣ нест , ки худои таъолии ҳеҷ муъминиро баъд аз тавбау истиғфор азоб намекунад магар ба ҷиҳати гумони бадӣ ки ба худованд дошта бошад ,у кӯтоҳӣ ӯ дар умедворӣ ба худованд ,у бдхлқӣу ғайбати муминину қисм ба хдоӣӣ ки ба ғайр аз ӯ хдоӣӣ нест , ки ҳеҷ бандае занни некӯ ба худо намедорад магари инки худо ба занн ӯ бо рафтор мекунад , зеро ки худо Каримасту ҳамаи хайрот дар даст ӯст , ва шарм дорад ки бандаи муъмини гумони нек ба ӯ дошта бошаду гумон ӯ тахаллуф кунаду умед ӯ брнёиди пас некӯ кунед гумони худро ба сӯй ӯ рағбати нмоӣид » .

Қисми сеюм : аз чизҳоӣӣ ки боиси умедворӣ мумининаст онаст : ки дар оёти қуръонӣа ва аҳодӣс набуйа тасреҳ шуда ки малоикаи муқаррабину анбёءи мурсалин салавоти аллоҳи алайҳими аҷмъин аз барои тайифаи муминини талаби мағфират май намоянд ва аз худои омурзиши эшонро металабанд , ва албата дуои эшон мақбули даргоҳ парвардгораст худованд олам мефармоед : «у алмлоӣкаҳи исбҳўни бҳмди рбҳму истғФрўни лмни фии аларз » хулосаи маънии онкӣ « Фариштагони тасбеҳи парвардгори худро май намоянд , ва аз ӯ талаб омурзиш мекунанд аз барои бандагонӣ ки дар замин ҳастанд »у ҳазрати расӯли слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам фармуданд ки : « ҳаёту мамоти ман аз барои шумо хайраст аммо дар ҳаёт , аз барои шумо аҳкоми шариъатро баён мекунам ,у тариқау одобро ба шумо меомӯзам ва аммо баъд аз мамоти ман аъмолӣ ки аз шумо содир мешавад бар ман арза мекунанд , ончиро ки дидам некаст ҳамди худоро мекунам ,у ончиро ки дидам бадаст талаби омурзиши онро аз худо мекунам » .

Қисми чаҳоруми онкӣ : расидааст ки чун банда гуноҳӣ кунад малоика дар навиштани он таъхир мекунанд ки шояд нодам ва пушаймон шавад ва истиғфор кунад .

Аз ҳазрати эмоми ҷаъфари содиқи алайҳи ассалом Марвӣаст ки « чун аз бандаи гуноҳӣ содир шавад ба қадари субҳ то шоми навиштани онро таъхир меандозанд , агар истиғфор намӯд наменависанд » ва аз ҳазрати эмоми ҷаъфари содиқи алайҳи ассалом манқӯласт ки « ҳар ки гуноҳӣ кунад ҳафт соъат аз рӯз ӯро муҳлат медиҳанд , пас агар се мартаба гуфт : « астғФри аллоҳи алзии лои илоҳи алои ҳўи алҳии алқиўм » он гуноҳро сабт намекунанд » .