Бидон ки зиди ин сифат , бузургии нафасу муҳкамӣ диласту аломати он , онаст ки одамӣ таҳаммул кунад ончиро ки бар ӯ ворид мешавад , ва монанди гиёҳи заъиф , бо ҳар бодӣ мутазалзил нагардад ва чун мӯшу рӯбоҳ бо ҳар ҳаракати поӣӣ ба чап ва рост надӯд , балки чун кӯҳи по бар ҷой ки чун бодҳои мухолиф бар ӯ вазад илтифот накунад , ва чун шери қавии панҷа аз ҳамлаи диловарони рўнгрдонд

Ва дар аҳодӣс воридаст ки : муъмин , соҳиби салобату мҳобт ва иззатасту ҳамаи инҳо фаръи бузургии нафасу қӯт дил аст

Ва аз ҳазрати эмоми Муҳамади боқири алайҳи ассалом Марвӣаст ки « худо ба муъмини се хислати каромат фармӯдааст : иззат дар дунёу охирату зафар дар растгории дунёу охирату мҳобт дар дили золимону аҳли маъсият » ва касе ки соҳиби ин сифат шариф бӯда бошад ки фии алҳқиқаҳи саромади бештари сифоту афзали аксар маликотаст хорӣу иззат дар назар ӯ яксон ,у туҳидастӣу сирват дар назд ӯ ҳамАннан , на аз дӯстии абнои рӯзгори шод , ва на аз душмании эшон бок , на аз мадҳи эшон хуррам , ва на аз мазаммати онон ғамнок мегардад чунонкии ҳазрати Амиралмӯъминини алайҳ ассалом фармуданд ки « агар ҳамаи олам , шамшерҳо кашанду пушт ба пушт якдигар дода рӯ ба ман оянд , сари мўӣии тафовут дар ҳоли ман ҳам намерасад » балки касеро ки ин сифат аноят шуд дар пеш ӯ маразу сиҳҳат , балки ҳаёту мӯат , бетафовутаст , ва аз гардиши рӯзгору тақаллуби лайл ва наҳор мутлақан мутаъассир намегардад ва аз тбдли аҳвол ,у тарокуми أҳўоли Аслан мутазалзил намешавад .

Ва ин малакаи фозила , сифатӣ нест ки ҳар касе ба он тавонад раседу чашма Эй нест ки ҳар бесару поӣӣ аз он об тавонад нӯшед сарои парда Эй нест ки ҳар шахсеи гирд он тавонад гардид балки майдонӣаст ки биҷузи яккаи саворони маъракаи мардонагӣ , дар он ҷавлон накунанд ва роҳӣаст ки биҷузи номдорони водии шери дилии қадам дар он наниҳанд .

Ва тариқи таҳсили ин сифат , аз ончӣ дар таҳсили сифати шуҷоат ,у дафъи хавфи мазмуми гузашт маълум мешавад .