Ва аммо ғайрат дар мол , онаст ки бадоне ки ҳар кас модоме ки дар дори дунёст ба моли муҳтоҷ ,у таҳсили охират ба он мавқуфаст , зеро ки маърифату тоъат , ба бқоءи бадану ҳаёти манӯт ,у бқоءи онҳо ба ғизоу қӯт марбӯтаст .

Пас оқил бояд ки баъд аз онкӣ аз мадохили ҳалол , таҳсили онро намӯд , саъй дар муҳофизат он кунад , ба ин наҳв ки бе масрафи онро харҷ накунад ва ба масрафӣ ки фоидаи ухравӣ ё дунявӣ надорад нарасонад ва ба ғайри мустаҳаққи надиҳад ва ба риёу мафохират бар боди надиҳад ва ба хўднмоӣӣу худфурӯшӣ харҷ накунад ва аз дуздону аҳли хиёнати онро муҳофизат кунад .

Ва то тавонад зулмаро бар он мусаллат насозаду тамкини эшон ради бурдани молаши надиҳаду ғайр аз инҳо аз масорифӣ ки шръо руҷҳонӣ надошта бошаду ивази он аз барои он дар дунё ва охират нест балки муқтазои ғайрат онаст ки то худ зиндааст амволи худро ба масрафии расонад ки фоидаи ш ба худаш оид шавад ва аз барои ворис нагузорад магари онкӣ ӯро фарзанд халафӣ бошад ки аз ҷумла ахёр бӯда бошад , ки вуҷӯд ӯ низ ба манзалаи вуҷӯд худ ӯст ва дар савоб ӯ шарикаст .

Ва чигуна соҳиби ғайрату ҳамияти худро розӣ мекунад ки молиро ки рӯзу шаб дар таҳсили он тъб кашида , ва дар ҷамъ кардан он , умри худро талаф карда , ва дар ърсоти маҳшар аз ӯҳдаи ҳисоби он бояд барояд аз барои шавҳари зани худ бигузорад то онро бихӯрад ва қӯт гирад ва бо зан ӯ ҷимоъ кунад ва миннатҳои матлаби он зани хабиса ин бошад ки аз он мол , ғизоҳои муқаввӣ тартиб диҳад ки шавҳараш дар маҷомеъат кардани қавӣ тар гардаду ҳақиқат онаст ки ин мхнсӣаст ки қлтбону даюси худро ба он розӣ намекунад чаҳ ҷои соҳиби ғайрату ҳамият .

Ва ҳамчунинаст гузоштани молӣ аз барои соири вараса ки ҳақ он мет бечораро намешиносанд , ва аз ӯ ёд намекунанд монанди писарони бдгҳр ,у шавҳарони духтар ,у бародарон ,у бародари зодагон , ва ъаму аммау холу холау ғайри инҳо ва эшон агар чаҳ мисли шавҳар зан нестанд , аммо ҳаргоҳ аз аҳли хайр ва салоҳ набошанд мол аз барои эшон гузоштан ба ғайр аз визру ваболу фӯҳшу дашном , дигар самарӣ надорад , ҳамчунон ки дар аҳли ин аср мушоҳида мекунем .