Ва махфӣ намонад ки мудоро низ наздик ба рФқасту мудорои иборат аз онаст ки ногуворӣ ки аз касе ба ту расад муҳтамили шӯй ва ба рӯй худ наёварӣ ва ин аз ҷумла сифотӣаст ки одамиро дар дунёу охират ба маротиби баланду дараҷоти арҷманд май расонаду ағлаби касоне ки дар дунё ба мартабаи азими расиданд аз ин сифат ҷалилааст .
Ва аз ин ҷиҳати ҳазрати расӯли слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам фармуданд ки « парвардгори маро амр кард ки бо мардум мудоро кунам , ҳамчунон ки амр кард ки воҷиботи худро ба ҷой оварам » аз ҳазрати эмоми Муҳамади боқири алайҳи ассалом Марвӣаст ки « дар таврот навиштааст ки дар он чизҳоӣӣ ки худои таъолӣ ба Мӯсои алайҳ ассалом фармуд он буд ки фармуд : эй Мӯсо дар ботини худ асрори маро пинҳон куну пӯшидаи дор ва дар зоҳири худ ошкор кун аз ҷониби ман мудоро бо душманони ману душманони худат »у ҳазрати эмоми ҷаъфари содиқи алайҳ ассалом фармуданд ки « тайифае аз мардуми мудорои эшон бо мардум кам буд ва эшонро аз хонивода Қурайш андохтанд ва давр карданд бо вуҷӯди инки аз Қурайш буданд , ва дар ҳасбу насаби эшон ҳеҷ айб ва иллатӣ набӯд ,у тайифае аз ғайри Қурайш бо мардум мудоро карданд ва худро ба ин дудмони рафеъ мулҳақ сохтанд пас фармуданд ки ҳар ки дасти худро аз мардум нигоҳ дорад як даст аз эшон нигоҳ доштааст вале дастҳои бисёр аз ӯ боздошта мешавад » .