Ва он низ наздик ба ғилзат ва бдхўӣӣасту зоҳир онаст ки ғилзату дуруштӣ аз самароти каҷ халқӣ бошад ҳамчунон ки инқибоз рӯйу дилтангӣу бдкломӣ низ аз осор онаст ва ин сифат аз натоиҷи қувва ғзбиаҳаст ва ин аз ҷумла сифотӣаст ки одамиро аз холиқу халқ давр мекунад , ва аз назари мардум май афканд , ва табъҳоро аз ӯ мутанаффир мекунад .

Ва ҳар каҷи халқии ағлаби масхараи мардумону мазҳака эшон мешавад ,у лаҳзае аз ҳузну ?иламу андӯҳу ғам холӣ нест ва аз ин ҷиҳати ҳазрати эмоми ҷаъфари содиқи алайҳ ассалом фармуданд ки « ҳар ки бад халқаст худро муаззаб дорад » ва бисёр мешавад ки ба воситаи каҷи халқии зарарҳои азим ба одамӣ мерасад , ва аз нафъҳои бузург маҳрӯм мешавад ,у оқибати ҳам одамиро ба азоби ухравӣ май афканд Марвӣаст ки рӯзӣ ба ҳазрати расӯли слии аллоҳи алайҳу ?алау силам арз карданд ки « фалони зани рӯзҳо рӯза мегирад ва шабҳоро ба ибодат ба пой медораду лекини бад халқаст ва аз каҷи халқӣ ба ҳамсоягони худ озор май расонади он ҳазрат фармуданд : ҳеҷ хайрӣ дар ӯ нест , ва ӯ аз аҳл ҷаҳаннамаст » ва он ҳазрат фармуданд ки « бади халқии бандаро май расонад то асфали дараки ҷаҳаннам »у бози он ҳазрат фармуданд ки « худо манъ кардааст қабули тавбаи бади халқро арз карданд ки чаро ё расӯли аллоҳ ? фармуданд : ба иллати инки ҳар вақт аз гуноҳӣ тавба кард дар гуноҳӣ бадтар меуфтад » ва фармуданд ки « бдхлқӣ гуноҳӣаст ки омирзида намешавад » ва баъзе аз бузургон гуфтаанд ки « агар мусоҳибат ва ҳамнишинӣ кунам бо фосиқи фоҷири хуши халқӣ , дӯст тар дорам ки бо обиди каҷ халқӣ биншинам » .