Соқӣ бидиҳ он май ки зи дил шӯр барояд

Мастонаи табассуми зи лаб ҳур барояд

Чандон зи паии донаи холии ту давидам

Акнӯн нафасам чун нафас мӯр барояд

Оҳ аз ҷигарам дар ҳаваси он лаби ширин

Пари обила чун хӯша ангур барояд

Аз базми ту то давр шудам дар табу тобам

Оташи зи китоби ман маҳҷӯр барояд

Хати рахт аз сина бурун кард дилам ро

Дар фасли баҳорони зи замин мӯр барояд

Ширини даҳанони нисбати худ бо ту расонанд

Сад хӯшаи зи икдонаҳ ангур барояд

Давр аз қади ту сарв шавад пои шикаста

Бе рӯй ту наргиси зи чаман кӯр барояд

Мӯе шавад ва бар лаби чинӣ наад ангушт

Ҳар сабза ки бар турбат фағфур барояд

Ҳар дона ки бар хок фишонанд карямон

Прўозкнон дар талаб мӯр барояд

Нӯшӣ ки ҳавас мекунӣ аз суфраи золим

Нишист ки аз хона занбӯр барояд

Дар орзӯии шамъи ту фонӯси хаёлам

Аз равзанаи хонаи ман нур барояд

Ин он ғазал сӯфӣ дилҷӯаст ки фармуд

Вақтаст ки коми ман махмур барояд