Рангинии рухи ту ба раъно надода анд

Доғи маро ба лола саҳро надода анд

Шабнами зи боғи коми дил худ гирифт ва рафт

Моро чаҳ шуд ки роҳ тамошо надода анд

Хӯни хӯрдаи теғ то шудаи пҳлўншини ту

Дар ятеми муфт ба дарё надода анд

Чашмат ба як киришмаи ҷаҳонро хароб кард

Ин шеваро ба наргис Шаҳло надода анд

Он Юсуфӣ ки қофила ҳоианд банда аш

ӯро азизи ман ба Зулайхо надода анд

Мардум чаҳ шуд ки аз назар пок ғофиланд

Ин серумаро ба дидаи худ ҷо надода анд

Умрӣаст кардааст қаноат ба бе барӣ

Бо сарви муфти қомат раъно надода анд

Бар тўтёии ман назарӣ кас наме кунад

Дар рӯзгори дида бино надода анд

Чун ғунча бастаем забони худ аз суол

Озодаему хоҳиш дунё надода анд

Огоҳ нест аз дили пари хӯни ман касе

Паймонаи марои даҳан во надода анд

Ин манъмон ки суфраи худ паҳн карда анд

Имрӯзи тӯша ӣӣ бар фардо надода анд

Ҳар кас ба хон аҳл карам рафт дасти хушк

Бар остони хонаи худ ҷо надода анд

Гирданд халқ дар паии рӯзӣ чу Асия

эй сидои зи санги маро по надода анд