Шабӣ ки хонаам аз рӯй ёри гулшан буд

Димоғи сӯхтаи ман чу шамъи равшан буд

Ба гирди ёр чу парвона рақс ме рафтам

Миёни обу арақи шамъ то ба гардан буд

Чаман чу тоҷ сёҳўш менамӯд аз давр

Ба дашт дар назарами лолаи чоҳи бежан буд

Каримро нашавад дасти кӯтоҳ аз эҳсон

Ба дида ҳар гуҳарии доштам ба доман буд

Мабод субҳ ба базмам занад шабихунӣ

зи шом то ба саҳари чашми ман брўзн буд

зи ҷӯй шер нашуд нарми синаи ширин

Чу кӯҳкани ҷигар ӯ зи сангу оҳан буд

намерасед хаёлам ба фикри ғозеи бик

Шабӣ ки дӯши сухани пои такяи ман буд

Чу сидои зи дилами гиряи гирди кулуфти барад

Чароғ хонаам имшаби зи оби равшан буд