Қоматаш чун аз баҳори ҷилва раъно ме шавад

Чун гули хамёзаи оғӯши назар во ме шавад

Гар насозад зулфи оҳамро ҷунуни машшотаи ?гий

Дар гулӯии ман нафаси занҷир савдо ме шавад

Аз кулоҳам гул кунад барги хазону навбаҳор

Бар серуми дасти муруввати шох раъно ме шавад

Шер меояд бурун аз кӯҳи баҳри кӯҳкан

Рӯзеи соҳиби ҳунар аз санг пайдо ме шавад

наметапад дил дар барам чандон ки аз худ май рӯм

Устихонҳои тани ман мавҷ дарё ме шавад

Одамиро марг ҳмъсрон кунад донои вақт

Сарви ҳангоми хазон дар боғ якто ме шавад

Дар маломат монад ширин аз ҳалоки кӯҳкан

Ошиқ аз худ чун равад маъшӯқ расво ме шавад

Сидои он лолаи рӯ ҳар ҷо ки манзил ме кунад

Доғ хӯн олуд ман чашм тамошо ме шавад