Имрӯз ба олам набӯд аҳли вафоро ғайр аз ту паноҳӣ

Гиранд барои ту шабу рӯзи дуоро аз ҳар сари роҳӣ

То чанд ба зулф ту бигӯям нигоро бо нолау оҳӣ

эй рехтаи савдои ту хӯни дили моро бе ҳеҷ гуноҳӣ

Умрӣаст чу ман фохтаи сарви ғуломат бо он қади дилҷӯ

Ҳар ҳалқа ӣӣ аз зулфи диловез ту домӣаст бар гардани оҳӯ

Аз бас ки шабу рӯзи туро боғ мақомаст гӯйанд з ҳар сӯ

Дар хирмани гули мори сияҳи хуфта кадомаст бо рӯй ту гесу

Шабнам ба таманнои ту умрӣ ба сар оварад бо дидаи бедор

Пероҳани оғишта ба хӯн ҷигар оварад гул дар назари хор

Булбул ба чамани нола ҷонсӯз баровард аз синаи аФгор

Боди саҳар аз равзаи ризвон хабар оварад имрӯз ба гулзор

Аз хӯн ҷигар нест тиҳии шишаи ошиқ чун дидаи ёқӯб

Пайваста ба дардаст рагу решаи ошиқ ҳамчун тани Айюб

Гӯям ба ту имрӯзи андешаи ошиқ аз турраи маҳбӯб

Зорӣу зрўи зӯр буд пешаи ошиқ ё раҳми зи матлӯб

Умрӣаст туро бар сирисед гузарӣ нест афтодаи бзнҷир

Бо ёди ту аз зиндагӣ ӯ асарӣ нест чун кӯдаки тасвир

Оҳӯии туро сӯии Эрон назарӣ нест аз мост чаҳ тақсир

Аз ҳоли парешони камолат хабарӣ нест ҳайҳот чаҳ тадбир