Он касон ки гуфтанд сӯрати олами пеш аз онкӣ ошкоро шуд наздики мубдиъ буд . Эшон холиқ аз махлуқ нашнохтанд ,у мубдиъро аз мубдиъ боз надонистанд . Ва мо гўӣим , биҷӯад худованди замона , ки ин сӯратҳо каз табиати барин ҷасадҳо падед омадааст ҳамаи андари лавҳи маҳфӯз ки он нафас куласт нақшаст . Ва ҳеҷ чизи андари олам сӯратӣ напазируфтааст аз ҷузиёту куллиёт ки асли он андари нафаси мавҷӯду маълум набӯдааст .

Ва далел бар дурустии ин даъвӣ онаст ки мардум саноатӣ тавонад кардан ки донаду чизе ки надониста аст натавон кардан , сӯратӣ ки надидааст ҳикояти он натавонад кардан . Ва ҳар санъатӣ ки сонеъӣ аз нафасҳои ҷузеи бикунад аз нахусти марони санъатро бар ҷои хеш нақш карда бошад пеш аз онки беруни орадаш бар ҳиўлӣ . Пас чун андари ҷузиёт чунин ёфтем ки мари санъатро нафаси нотиқи нахусти андари зоти хеш нақш кунад ба муовинати аўстодӣ ки он устод аз касе дигар ёрӣ бихоҳад , донистем ки ин санъати куллӣ ки оламаст аз нахусти нафаси куллӣ ки нуфуси мардум ҷузиёт ӯйанд ба муовинати ақли куллӣ ки ӯ аз ёрӣ касе безораст андари зоти хеш нақш кард , он вақти марони нақшро бар ҳаюлои нахустин берун оварад , чунин ки имрӯз ошкораст ,у бад-ӣни санъат ки мо ёд кардем нафас куласт ки ӯ банда хозеъаст худоиро таъолӣ ,у эзади субҳона аз монанди бӯдани боФридгони латифу касифи хеш давраст .