Касе ки гуяд чаро андари олами ду расӯл набӯд чунон бошад ки гуяд чаро дар осмони ду офтоб чашма набӯд , вагар онкас андеша кунад бидонад кигар ин меҳри дурахшони нестии миёни ду қутби ҷанӯбӣу шимолии як ҷой аз замин ҳама бсухтӣ аз гармоу дигари ҷо аз сармои ҳамаи санги гаштӣ , ва чун як меҳраст ва ҳаме гардад аз шимол ба ҷануб ва аз ҷануб ба шимол ҷое аз замин ба вақте наботи ҳамеи беруни орад ва ҷое ҳаме осоед мари берун овардани наботро ба вақте дигар . Ва андарин ҳикматӣ азимаст . Пас агар гўӣими ду пайғамбари ёду эмом будӣ , ҳар ду мувофиқ будандӣ андари даъвату шариъат ё мухолиф будандӣ эшонро бо якдигар ҷанг афтодӣу ночораи яке аз эшон мбтл будӣ . Ва чун дуруст шуд ки яке азишон мбтл будӣ дуруст шуд ки паёмбари зи эшон худ яке беш набӯдӣ ҳам чунин ки имрӯзаст , пас агар мувофиқ якдигар будандӣ андари даъват бе ҳеҷ хилофи пас худ ҳам чунин будӣ ки имрӯзаст ки ҳамаи мусулмонони мари кофаронро ба Муҳамади Мустафои алайҳ ассалом мехонанд бе ҳеҷ хилофӣ ва касе ба паёмбарии ҳеҷ даъвӣ намекунад чун бо ӯ мувофиқанд . – ва ин беонесахт равшанаст . Ва низ аз тариқи офариниши гўӣим ки қӯтҳои ҳамаи ситорагон ва ҳаракатҳои эшон аз ҳаракатҳои ки аз нигоҳ дошт олам ҳосил шавад ҷмлх бояд шудан то як тан аз ҳаракот ва қӯтҳо бидон ҷой расад ки халқро сиёсат тавонад кардан , вагар он қӯтҳо аз касе ба ҳосил нашавад ки халқро сиёсат тавонад кардан , вагар он қӯтҳо азксӣ ба асл нашавад ки халқро сиёсат кунад бадв қисмат шаваду нигоҳи бони андар ҳар ду нои тамом , ҳамчунонк ҳаме донем ки қӯтҳои ҳамаи табоиъу афлоку анҷуми ҷумла шудааст то асари зойишҳои олам омадааст вагар ҷузи ин ки падед омадааст олам хоҳад ки чизеи падеди оради он вақти казин қӯтҳо ҷудо кунад азин зойишҳо нуқсон шавад , ва он зойиш ки нав падед ояд тамом наёяд . – пас яке тамом ба ҳикмати наздиктар аз он бошад ки ду бошад ҳар ду ноқис . Пас гўӣим ки падед овардан як шариъати тамоми ҳикматии азим буд аз сонеъи ҳаким то ҳамаи халқ рӯй бидон овараданд , бар мисоли ҳамаи андоми мардум ки солории як дили ҳамеи тамом нигоҳ дошта бошад , ва агар андарин мардуми ду дил будӣ ҳар ду ноқис будӣ , бидон далел ки ин қӯт ки бад-ӣни дил пайвастааст бадви дили пайвастӣ ва чунин ки яке тамомаст бадв қисмат шудӣ ночора ҳар ду ноқис будӣ , ва ба ноқис бӯдани дили шикасти андари ҷасад роҳ ёфтӣ , аз баҳри ин буд ки худоӣ таъолӣ гуфт , қавла : мо ҷаъли аллоҳи лрҷли ман қалбин фии ҷўФаҳ . Гуфт : худоӣ накард мардиро ду дил аз андарун ӯ , ҳам чунин раво набошад ки андари замонаи ду соҳиб шариъат бошад , ё андари як замонаи ду эмом бошад , ки шариъат бидон мӯҳмал ва бо халал буд . Ҳам чунин ки имрӯзи чандини ихтилофи ҳалоккунанда андари дайн афтодааст бсбб рафтани мардумон аз пас имомон то ҳақ ба ҳавои хеш .