Гўӣим ки Фоӣдаҳ нафас бамурдам аз он пайваста шуд ки ҷавҳари нафас бар ҳади эътидол буд , вмъниши он ҳамеи хоҳем ки ӯ ғоят лтоӣФ набӯд чунонк ақлӣаст казу бартар ҳастӣ нест ва низ бенҳоят латофат набӯд чунонк ҳиўлӣаст кӯи фурӯтар латифӣ нест , бал каз ғояти лтоӣФи фурӯтар буд ва аз ниҳояти он бартар буд , вмрдми андари олами ҷисмонии офариниш бар ҳад эътидол ёфту падед омадани анвоъи ҳайвоноти мари табоиъро покизагии афтода буд то мардум аз он табоиъи покиза шуда муътадил гашта офариниш ёфт ,у далел бар дурустии ин даъвӣ анаст ки онч аз ҷонварон бирав табъи хоки ғолиб буд хоки мар ӯро сӯй хеш кашид то ҷузи бчҳори пои ҳамеи натавонади истодан , чун сутурону ддгон ; ва баъзеро табиати хокии чунон қаҳр кард ки худ пой наёфт то аз хок тавонистӣ ҷудо шудан , чун Кирмону морону ҷузи он ; ва баъзеро табиати оташу ҳавоӣ ғолиб омад то бҳўои брприднд . Ва шарҳи ин ҳол дар китоб « далели алмтҳирин » гуфтаем пеши азин . Ва мардум ки брҳд эътидол омад на хоки Марвро басӯи хеш кашид то бпридии бал ки бар қомати алифии боистоди брўҳӣ чун хазндагону брўҳӣ чун парандагони бдўпои давон , ва чун миёни мардуми вмёни нафаси куллӣ бар ҳади эътидол нисбат афтод бо ӯ ҳам гавҳари гашт ,у баҳами гавҳарии нафаси куллӣ мари нафаси мардумро дӯст гирифт ( ва ) ӯро бқўти амри бории сӯй хеш хонд ва аз ҷавҳари хеши Марвро нФқот дод бълм то ҳамчанд боқӣу доноу нӯронӣу Фоӣдаҳпазир гашт .