Нафас то таркиб напазирад бо ҳастӣ наёяду таркиб ӯ ба Модат ақласту далел бар дурустӣ , ин даъвӣ онаст ки нафаси кул чун аз ақли кул Модат ёфт андари зоти хеши Модатпазир буд ,у ончи Модат пазир бошад мураккаб бошад ва чун аз ақл Модат ёфт худованд таркибамад ,у нафаси ҷузе то бо ақл мураккаб нашуд аз худои таъолӣ мухотаба наёфт , набинӣ ки худои таъолӣ ҳаме гуяд қавла : « Фоътбрўо ё أўлии алобсор » ҳаме гуяд : « андоза гиред эй худовандони чашмҳо » яъне хирадмандон , ва ҳар нафасӣ ки бо ақл ҷуфт нашавад адад бирав ниўФтд ,у нафаси хирадманд чун ба ақли мураккаби гашт аз ҳукми қиёс лозим ояд ки ба вазн беш аз нафас бехирадаст . Ва миёни мардумон равандааст ки хирадмандро гарони сангу гарон моя хонанд ва бехирадро сбксору сабк моя гӯйанд , аз баҳри онки он яке бо хирад ҷуфтаст ва ин дигар аз хирад танҳост , ва дуруст кунад марин даъвиро қавли худои таъолӣ ки мегуяд , қавла : « Фомои ман сиқлати мавозинаи Фҳўи фии ъиштаҳи розӣау أмо ман хуфт мавозинаи Фأмаҳи ҳоўиаҳ » . Ҳаме гуяд : « ҳарки гарон шавад тарозуҳои ваии андари зистӣ писандидааст ва ҳар ки сабк шавад тарозуҳояши ҷой ӯ дӯзахаст . »у андари ҳол зоҳир пайдост ки нафас касе ки бо хирад ҷуфтаст оҳистагӣу ором ки нишони гиромӣ ва таркибаст андарони каси падеди омадаи сет ,у нафас касе каз хиради баҳра ва таркиб надорад беором ва бе саботи мондаи сет , пас дуруст шуд ки нафаси тамоми андари зоти хеш мураккабаст ба ақл , ва то ба ақл таркиб напазирад ҳастӣ наёбад , ва ҳар нафасӣ ки бо ақли мураккаб ношуда бидон олам бозгардад аз бадбахтон бошад , ба гуфта худои таъолӣ , қавла : « лақади ҷӣтмўнои Фродии комаи хлқнокми аввали марау трктми мо хўлнокми вроءи зҳўркм » . Ҳаме гуяд : андари хитоб бо бадбахтони рӯзи қиёмат ки « биёмадед сӯии мо танҳо чунонк бёФридими тони нахустин бор ва даст боздоштед ончи шуморо дода будем пас пушти хеш » ин ояти ҳаме далел кунад ки ҷузин ки нафасро ба ақли ҳамеи таркиб бояд кардан ба далолати худованди даври хешу роҳнамоёни халқ аз фарзандон ӯу нафасро ҳамчунон бехирад танҳо бидон олам набояд бурдану худовандони ҳақро мункир шудан ба ҳақи эшон аз пас пушт набояд доштан , ки маънии илм нопазируфтани азу он бошад ки ӯро аз пас пушт карда бошӣ , ки ҳарчӣ аз пас пушт мардум бошад мардум варо набинад ва ҳар ки чизе бингарад мрўро набинад мари онро сипас пушт карда бошад .