Маънӣ , биҳишти ҷои аҳл савобасту маънии дӯзахи ҷои аҳл уқобаст .

Ва худои таъолии мари биҳиштро битозӣ чанд ҷой ёд кард бҷнаҳ ,у дӯзахро нор хонд . Ва ҷинат бӯстонӣ бошад ороста ба дарахтони борвару аспри ғамҳои хушу оби равон ва ҷойҳои бо роҳату покиза , чунонк ҳисро андарон роҳат бошад .

Пас гўӣим ки чун дуруст кардем азин пеши савоб илмӣаст на ҳиссӣ , бибояд донистан ки Фоӣдҳои ақлӣ ки он шинохт лтоӣФаст ки ҷумлагии ороишу роҳату лиззат ки андарин олам ҳаме ояд аз онҷо ҳаме ояд , бӯстони нафаси сухан гӯйаст гуҳи мари онрои бгФтор ва андеша натавон ёфтан . Ва он оростааст пеши равони дайн ки эшон дарахтони он бӯстонанд . Ва бгштни андари он бӯстон ва нигаристан бичишам басирати андари он мари нафаси нотиқаро лиззати броҳту шодӣ ва осонӣ бошад . Ва локини илми илоҳии андарин олами блФзҳо ва мислҳо баста бошад ва ҷудо нашавад аз он то бидон вақт ки эзади таъолии мари онро тақдир кардааст . Ва чун вақти он фароз ояд он ҳикматҳо аз миёни мислҳо ва рамзҳо берун ояд бар некӯтар ороишӣ ки чашми чунон надидааст , ва на ҳеҷ гӯши сифат он шунӯдаст , ва на бар дили ҳеҷ мардуми он гузаштааст . Ва он вақт низ дил аз он сард нашавад ; ва ёбанда он аз он малул нашавад , ва аз нигоҳи доштани он пардохта нашавад . Ва пеш аз он ҳамеи малули гашт чун андари пӯсти мислҳо ва рамзҳо буду ҳаме нигоҳ боист доштани мари онрои нбштну дарс кардан , бидон сабаб ки андари тирагии лафзҳо ва мислҳо буд , ҳаме бидон ки ғизоҳо ки мари ҷисмро шояду қавоми зиндагӣ ҷисм бидонаст , чун андар бӯстон бошад бо боғози пӯсту хошок ва хор бошаду пеш аз вақт расӣдан пинҳон бошад андари миёни баргу шох ва киштҳои хеш , чун вақт он бошад ки ҷасад зу ҳаме зиндагӣ хоҳад пазируфтан он касофатҳоро бияфканад ,у талхӣу турширо ба ширинӣу хушӣ бадал кунад ва берун ояд бар некӯтар ороишии бадӣдор ва хуштар ваҷҳе аз маза ва бо роҳаттар ҷоҳӣ аз буи ва аз миёни куштану баргу шохи беруни орандаш . Ва низ ҷасад аз чашеданаш ранҷа нашавад ва аз буи ӯ броҳт расад ,у нигоҳбон ӯ аз нигоҳи доштан ӯ руста шавад . – ин мисли биҳиштаст ки мрўрои худои таъолӣ бӯстон хонд ки Фўоӣд ӯ баробар карда шуд андари боби нафсонӣ бо Фўоӣди бӯстони андари боби ҷисмонии як як .

Ва аммо оташ ки он ҷои гуноҳ коронаст мисли дӯзах бидон аз баҳр онаст ки оташ бакор ояд андари салоҳи ҷасад аз баҳр пухтан чизҳои хом . Ва низ оташ моҳ кунад мари сӯратҳои ҷасадонеи табииро , чунонк сӯрати табоҳи он чиз нопидо кунаду маҷҳӯли грдондш . Ҳамчунин шариъатҳои паёмбарон мисласт бар оташ ки ошкоро шудан он бакори салоҳи зоҳири оламроу қавоми халқ ҷисмонӣ бидон бошад . Магар он бошад ки машғӯл бидон табоҳ кунад сӯратҳои латифро андари шабаҳат ва бимонад андари пӯшиши мислҳо ва рамзҳо . Ва сӯрати латиф чун андари зоҳири маҳзи аўФтди хештанро андари ғояти бадбахти расонаду бҷмлаҳи аламри оташи шариатии мари сӯратҳои латифи нафсониро ҳамчунон зиён дорад ки оташи табиии мари сӯратҳои касифи ҷасадонеро зиён дорад . Вмсли зоҳири шариъати андари зиёну суд ӯ бо сӯрат латиф чунонаст чун мисли заҳри қотил ки табоиъи мрўро берун додааст андари олам аз баҳри салоҳи халқи бўқтӣ ки бидон ҳоҷатманд шаванд мар шикастан беморӣҳои саъбро , аммо агар касе ки дуруст бошадгар азу бихӯрад дар вақти бимирад . Ҳамчунин касе ки мислҳои шариатиро сӯрати бандад бе ҳақиқати тоўили зиндагонӣ ӯ табоҳ шавад , ва боз монад аз лиззатҳои он олам бар мисоли бози мондани онкас ки заҳр бихӯрад аз зиндагонӣ ва лиззатҳои ин олам . Ва ҳар куҷо бӯстон аст бирав муваккиласт ки бедастурӣ , худовандаш андар натавон шудан . Ва маънӣ оташ онаст ки шариъатҳои бетоўил ки салоҳи халқи андарин олам бидонаст чун оташи баҳри ҷой мавҷӯдаст ,у бӯстон ки мисли о « бълм тоўиласт ва бирав муваккиласт баҳр ҷое нест . Ва илми илоҳиро хазонаи дорону мўклоннд бедастурӣ андарон натавон шуд . Инаст сабаб монандаи кардани ҷой некбахт бабўсатону ҷои бадбахт бо оташ . Аммо аз рӯй ҳақиқати он роҳатро ки андар биҳиштаст андари олами ҷисмонӣ монандаи ӣӣ нест ва на марони душвориро ки андар дӯзахаст монанда ҳаст аз душвории ҷасадоне . Дўркноди худои моро аз он бмнаҳу ҷўдаҳи вассалом