Маънии онки худои таъолии амри хешро бадви ҳарфи бозбсту мар онро кун хонд бадв қисмат шавад : яке азу онаст ки мумкин нест падед омадани чизе аз мавҷӯдоти рӯҳонӣу ҷисмонии магар аз миёни ҷуфтӣ , ё латиф ё касиф . Ва будаш ҳамаи ҷуфтро иллати амри бории субҳона . Пас иборат карданд амри бориро бадви ҳарф то бидонанд каз он иллат падед омад ҷуфтҳо ҳамау марони иллатро нишоед иборат кардани магар аз ҷиҳати ин ду ҳарф ки ҷуфтии андарин ду ҳарф пайдост ва ҳеҷ чиз нест аз мавҷӯдот ки на ҷуфтӣ андрў пайдост . Аз баҳри онки амри иллати ҳамаи чизҳост . Ва чун ҳоли хеш буд ин ду ҳарф каз амри бадв иборат карданд гувоҳӣ дод ба ҷуфтии хеш ки ҳамаи офаридагон ҷуфтанд , ҳамчунонк коф бо навен ҷамъасту пои дори ҳамаи ҷуфтҳо бомар худоӣаст . Ва дигар маънӣ онаст андар кун ки коф ба ҳисоби ҷамали бист буд ва навен панҷоҳ бошад ,у ҷумла ҳар ду ҳафтод бошад , ва ҳафтод борада бошад . Ва мъниш онаст ки амри мубдиъи ҳақ ки онро иродат хонанд – аънии хости худо – он буд ки пайдо шавад ҳафт ҳарфи алавӣ ки бидон падед омад сӯратҳои рӯҳонӣ ,у хост ки пайдо шавад ҳафт ситораи ҷурмоне ки бадишон падед ояд сӯратҳои ҷисмонӣ ,у хост ки пайдо шавад андари олами қўоӣми паёмбарони ҳафтгона аз баҳри сиёсати номӯсии мар ҳар ду сӯрати ҷисмонӣу рӯҳониро андари бадани мардум . Ва миёни коф ва навен аз ҳарфи мӯъҷами ду ҳарфаст , ва он лоамаст ва мем , ва чун марин ду ҳарфро баҳами оре лам бошад ва он чаро бошад , чаро боз ҷустан бошад , яъне ки ончи азуи бози тавон ҷустани миёни коф ва навенаст ки ӯ амр эзадаст , ва низ раво буд ки гўӣими коф ва навен ки аввал падед ояд мисласт бар ду асли латиф ,у лоам ва мем каз миёни эшон падед ояд мисласт бар ду асли касиф . Ва низ пеш аз коф аз ҳуруфи мӯъҷами ёء буд ва аз пас навен син буд ва ин ду низ ҳафтод бошад . Далеласт бар ҳафт эмом ки сиёсату қавоми даъвати ҳақи бдишонст . Ва ба чаҳор асл ки ёд кардему ишорати қавли эзад бадишонаст ки ҳаме гуяд , қавла : ис . Ва алқрони алҳким . Савгандаст аз худои таъолии бад-ӣни ду ҳарф ки далеласт бар ҳафт эмом ва ба қуръони пари ҳикмат ки далеласт бар худовандони тоўили қирон . Ва аз ҷиҳати ниҳоди ҳуруфи а б ти си пеш аз коф қофаст ва пас аз навен ваоваст ,у қоф сад бошад ва ва ӯ шаш ва ин ҳар ду бар як ақд бошад , ва ин ҳол далеласт бар онк аз пас имомони ҳафтгонаи хлиФтони қоим ки нафхи сувари рӯҳонӣ бадишон бошад низ ҳафт бошад , пас азин ду ҳарф кун коф мутаҳаррикаст ва навен сокин далеласт бар онки ниҳояти ибдоъи мубдиъ аз ҳақи ҷиҳати ду асли рӯҳонии бҳиўлӣ ва сӯрат расад ки яке азу мутаҳаррикасту дигари сокини вази ҷиҳати шахсҳои табиии андари олами ҷисмонӣ бососин расад ки яке худованд таълифаст чун мутаҳаррик ки гуфтор ӯ гӯногӯнаст ва он нотиқаст ,у дигари худованд тоўиласт чун сокин ки маънӣ ӯ якеаст ва он асосаст . Ва ҳарфи коф сеаст : кофу алифу Фоء , ва ҳуруф навен сеаст : навен ва ваов ва навен , ҷумла шаш бошад яъне ки корҳои рӯҳонӣону ҷисмонӣон бар шаш ҳад равандааст , чун ду асли рӯҳонӣ ва ду асли ҷисмонӣ ва ду фаръи эшон эмому ҳуҷҷат .