Дар он шаҳри мардӣ буд ки вайро абўолълоء мърӣ мегуфтанд , нобӣно буду раиси шаҳр ӯ буд , неъматӣ бисёр дошту бандагону коргарони фаровон , ва худ ҳамаи шаҳр ӯро чун бандагон буданд ва худ тариқи зуҳди пеши гирифта буд , гилӣмии пӯшида ва дар хона нишаста буд , ним ман нони ҷӯинро ба на гарда карда , шабонаи рӯз ба гардае қаноат кунаду ҷузи он ҳеҷ нахурд , ва ман ин маънӣ шунидам ки дар сарои боз ниҳодаасту наввобу мулозимон ӯ кори шаҳр май созанди магар ба куллиёт ки руҷӯъӣ ба ӯ кунанд ,у ваии неъмати хеш аз ҳечкас дареғ надорад ва худ соӣми алдҳри қоим аллил бошад ва ба ҳеҷ шуғли дунё машғӯл нашавад , ва ин мард дар шеъру адаб ба дараҷа Эйаст ки аФозли шому мағриб ва Ироқ мақаранд ки дар ин аср касе ба поя ӯ набӯдааст ва нест ,у китобӣ сохтааст онро « алФсўлу алғоёт » номи ниҳода ,у сухан ҳо овардааст мармуз ва мислиҳо ба алфози фасеҳу аҷиб ки мардум бар он воқиф намешаванд магар бар баъзе андак , ва низ он касе низ ки бар вай хонд , чунон ӯро тӯҳмат карданд ки ту ин китоб ба муъориза қуръон кардае ,у пайвастаи зиёдат аз дивист кас аз атроф назд ваии адаб ва шеър хонанд , ва шунидам ки ӯро зиёдати азсди ҳазор байт шеър бошад , касе аз вай пурсед ки эзади табораку таъолии ӣнҳамаи молу неъмат туро додааст , чаҳ сабаби сет ки мардумро май диҳӣу хештан наме хурӣ ? ҷавоб дод ки маро беш аз ин нест ки мехӯрам , ва чун ман онҷои расидами ин мард ҳануз дар ҳаёт буд .