Нуҳуми зии алҳҷаҳи санаи аснӣу арбъмоиаҳи ҳаҷи чаҳорум ба ёрии худои субҳонау таъолии бигузорадам , ва чун офтоб ғуруб кард ҳоҷу хатиб аз Арафот бозгаштанд ва як фарсанг биёмаданд то ба мшъролҳром ва он ҷоро мздлФаҳ гӯйанд банноӣ сохтаанд хуб ҳамчун мқсўраҳ ки мардуми он ҷо намоз кунанду санги рҷмро ки ба манӣ андозанд аз он ҷо баргиранд ,у расм чунонаст ки он шаб яъне шаби иди он ҷо бошанду бомдод намоз кунанд ва чун офтоб тулӯъ кунад ба манӣ раванду ҳоҷи он ҷо қурбон кунанд . Ва масҷидӣ бузургаст он ҷо ки он масҷидро хиФ гӯйанд . Ва он рӯзи хутбау намози ид кардан ба манӣ расм несту Мустафои слии аллоҳи алайҳ ва силам нафармӯдааст . Рӯзи даҳум ба манӣ бошанд ва санг биндозанду шарҳи он дар маносик ҳаҷ гуфтаанд . Давоздаҳуми моҳи ҳаркас ки азм бозгаштан дошта бошад ҳам аз он ҷо бозгардад ва ҳар ки ба Макка хоҳад буд ба Макка равад .