Аз тоӣФ бирафтему кӯҳу шикастагӣ буд ки мерафтем ва ҳар ҷои ҳисоракҳоу диҳкҳо буд вдрмёни шикастҳо ҳисоракии хароб ба ман намуданд аъроб гуфтанд ин хона ӣ Лайлӣ бӯдааст вқсаҳ ӣ эшон аҷибаст . Вози анҷо ба ҳисорӣ раседем ки анро мтор мегуфтанд ва аз тоӣФ то он ҷои дувоздаҳ фарсанг буд . Ва аз он ҷо ба ноҳиӣ раседем ки онро сурайё мегуфтанд он ҷои хрмоистон бисёр буд ва зироат мекарданд бо оби чоҳу дулоб ва дар он ноҳия мегуфтанд ки ҳеҷ ҳоким ва султон набошад ва ҳар ҷои раисӣ ва меҳтарӣ бошад ба сари худу мардуми дузду хӯнии ҳамаи рӯзи боякдигари ҷанг ва хусумат кунанд . Ва аз тоиФ то он ҷои бист ва панҷ фарсанг медоштанд . Аз он ҷо бигузаштам ҳисорӣ буд ки онро ҷазаъ мегуфтанд . Ва дар миқдори ним фарсанги замини чаҳор ҳисор буд . Ончии бузургтар буд ки мо он ҷои фурӯди омадеми онро ҳсин банӣ насайр мегуфтанду дарахтҳои хурмо буд андаку хонаи он шахс ки шутур аз ӯ гирифта будем дар ин ҷазаъ буд , понздаҳи рӯзи он ҷо бимонадам . ХФир набӯд ки моро бигузаранду араби он мавзе ҳар қавмиро ҳаддӣ бошад ки алафи хори эшон буд ва касе бегона дар он ҷои натавонад шудан ки ҳар киро ки бехФир ёбанд бигиранд ва бараҳна кунанд . Пас аз ҳар қавмӣ хайрӣ бошад то аз он ҳад битавон гузашт ,у хФир бадарға бошаду қлоўз низ гӯйанд . Иттифоқан сарвари он аъроб ки дар роҳ мо буданд ки эшонро банӣ савод мегуфтанд ба ҷазаъ омад ва мо ӯро хФири гирифтем ва ӯро абўғонми ъбси бен алъбир мегуфтанд бо ӯ бирафтем . Қавмӣ рӯй ба мо ниҳоданд пиндоштанд сайдӣ ёфтанд чаҳ эшон ҳар бегонаро ки бенанд сайд хонанд чун раиси эшон бо мо буд чизе нагуфтанд вагарнаи он мард будӣ моро ҳалок кардандӣ . Фии алҷмлаҳ дар миёни эшон як чанде бимонадем ки хФир набӯд ки моро бигузаранд ва аз он ҷои хФирӣ ду бигирифтем ҳар як ба даҳ динор то моро ба миёни қавмии дигари барад .