Бисту ҳаштуми сифри беруни омадем , ба дияӣ раседем ки онро ҳисам обод гӯйанд ва аз он ҷо ба роҳи саҳроу кӯҳи мскён ба қасабаи нойини омадем ва аз сипоҳон то он ҷои сӣ фарсанг буд , ва аз нойини чиҳил ва се фарсанг бирафтем ба дияи гарма аз ноҳияи биёбон ки ин ноҳияи даҳ дувоздаҳ пора дия бошад ва он музиъӣ гармасту дарахтҳои хурмо буд ва ин ноҳия кўФҷон дошта буданд дар қадим ва дар ин таърих ки мо раседем амири гӣлакии ин ноҳия аз эшон бстдаҳ буду нойибӣ аз он худ ба дияӣ ки ҳисоракӣ дорад ва онро пиёда гӯйанд биншонада ва он вилоятро забт мекунаду роҳҳо эмин медорад ва агар кўФҷон ба роҳ задан дуанд сарҳангони амири гӣлакӣ ба роҳ эшон мефиристад ва эшонро бигиранд ва мол бустонанд ва бикашанд ва аз муҳофизати он бузурги ин роҳи ин буду халқи осӯда , худои табораку таъолии ҳамаи подшоҳони одилро ҳофизу Носиру муайяни бод ва биравонҳои гузаштагон раҳмат кунод . Ва дар ин роҳи биёбон ба ҳар ду фарсанги гнбдкҳо ба сабаб онаст то мардуми роҳ гум накунанд ва низ ба гармоу сармои лаҳзае дар он ҷо осоишӣ кунанд . Ва дар роҳи реги равони дидеми азим ки ҳар ки аз нишони бигардад аз миёни он реги беруни натавонад омадан ва ҳалок шавад . Ва аз он бигузаштем заминии шӯра падед омад брҷўшидаҳ ки шаш фарсанги чунин буд ки агар аз роҳ касе як сӯ шудӣ фурӯ рафтӣ . Ва аз он ҷо ба роҳи работи збидаҳ ки онро работ маро мегӯйанд бирафтем ва он работро панҷ чоҳ обаст ки агар работ ва об набӯдӣ кас аз он биёбон гузар накардӣ ва аз он ҷо ба чаҳордаҳи табаси омадем ба дияӣ ки онро рстобод мегуфтанд . Ва нуҳуми рабиъи алаввал ба табас раседем ва аз сипоҳон то табаси сад ва даҳ фарсанг мегуфтанд .