Гӯям ки чун мардумро аз анояти ?алаӣ насибӣ омад ки дигари ҳиўоно туро наомад ва он насиби ақли азизӣ буд яъне донишпазир ва лозим ояд аз ҳукми ақл кидиҳанда ин насиби шарифи мари мардумро басӯии мардуми як марди бифиристад ки марин ақли пзироӣии аишонро парвариш кунад бълми ҳамчинонкӣ чун ҷонўронрои ҳам рӯҳ хӯранда дода буд мари табоиъу нуҷуму аФлокро муваккил карда бар берун овардани нботро ки андари он парвариш аҷсом эшонаст ва аз ҳикмати сонеъи ҳаким раво набошад ки ҳоҷтмндии падеди орад ки ҳои ҷет раво кун ӯ падед наёвард ки ин на ҷӯад бошад балки бухл бошаду бухл аз сонеъи ҳакими ҷавод ӯ давраст пас лозим кардем ки марин насиби шарифро ки ақласт андари мардуми парвардгорӣ бояд ки бошад . Онгаҳ гӯям ҳамчинонкии ин ақли азизи мари мардумро аз ҷумлаи ҳайвонот ки бтолиФ зидаст яъне ногузираст балки он ӯро атои аиздист аз ҷумлаи ҳайвонот , воҷиб ояд аз парвардгор ки ин ки ин ақлҳои азизро он илм ки аишонро бидон ҳоҷатаст бар як шахс атое бошад на иктисобӣ , чаҳ агар иктисобӣ будӣ ҳар кас биҷаҳад бад он тавонистӣ расед , ва чун аз ҷумлаи ҳайвоноти ҷузи мардумро ки ӯ навъеаст аз ҳайвони ин ато нест лозим ояд ки аз ҷумлаи мардуми ҷузи як шахсеро он атоӣ омӯзгорӣ набошад то тартиби андари бурҳон рост бошад аз тариқи истиқрои нзоӣр аз офариниш аз баҳри онкии навъи зер ҷинсасту шахси зер навъаст , ва чун аз ҷинси ҳайвони як навъ ӯ ки мардумаст бътои астФодти махсӯс буд то тартиби андари бурҳон рост бошад ва он иктн пайғамбар бошад ва чун аҷаб нест ин як навъи мардум аз ҷумлаи ҳайвоноти бъқл махсӯс бошад чаро аҷаб бояд дошт аз махсӯс шудан як шахси бмртбти пайғамбарии чунонкии хдоитъолӣ ҳаме фармоед ки қавлаи таъолии аўъҷбтми ани ҷоӣкми зикри ман рбкми алии раҷули мнкми линзркми ҳмигўид бшгФт медоред ки бияёд басӯии шумо ёд кардӣ аз парвардгори шумо як мард аз шумо то май шуморо битарсанд . Пас гӯям ки он як шахс пайғамбар бошад андари даври хешу васӣ ӯ бошад андари асри хешу эмом рӯзгор бошад андар ҳар рӯзгорӣ то ҷаҳон бар пост навъи мардум аз он як шахс ки бад-ӣни мартабат махсӯс бошад холӣ набошад ҳамчинонкии ҷинси ҳайвон аз навъи мардум холӣ нест ва намонад . Ва гӯям ғарази сонеъи ҳаким (ро ) аз офариниши оламу ончии андарин миёнаст он иктн донад , ва ҳар ки биҷой онкас боистад бноҳқ ва он мартабатро даъвӣ кунад хештанро ҳалокат кунад ҳамчинонкӣ аз говон бисёр агар як гови қавӣ тар бошад дигронро натавонад нигоҳдоштан чун мардӣ бошад брстўрон то мари эшон аз ддкону дарандагон нигоҳ дораду буқат ашон бачаранду буқати боромгоаҳи бози барад . Пас дуруст кардем ки ҳамеша олам аз он иктн холӣ нест ки халқро аз ӯ чора набошад ва он иктни салоҳи халқ нигоҳ тавонад дошт ҳамчинонкии навъи мардуми ҳамеи салоҳи сутури анро нигоҳ дорад ва гувоҳӣ диҳад бар дурустии ин қавли гуфтори расӯли слии аллоҳи алайҳу ?ала ки гуфт : амрати лслоҳи дунё каму наҷот охрткм гуфт фармӯда шуд бслоҳи ин ҷаҳонатону растгории онҷҳонтон , ва агар он иктни азин ҷаҳони бишавади салоҳ аз миён халқ баравад ҳамчинонкӣ агар навъи мардумро бўҳм аз ҷумла ҷонварон баргирӣ ҳамаи ҷонварон баргирифта шаванду ҳамаи ҷонўроникаҳи андари эшон салоҳаст ҳалок шуда бимонанд аз ддкони зиёнкор .

муъориза

Агар касе гуяд ки имрӯз ҳар гуруҳеи имомии гирифтаи мухолиф якдигар над ва шак нест ки ду мухолиф ҳар ду ҳақ набошанду ҳамаи мардум бслоҳанд дар дунё , ҷавоб гӯям ки он салоҳи мари халқро аз пешравон ноҳақаст ки андарин муддати гузашта бар он ҳаме бошанд ки пешравони ноҳақи хештанро монанди пешравон ҳақ кардаанду андакӣ аз сирати эшон гирифтаанду бзоҳри ҳоли ривоҷи кори хешро кунанд валикини эшон дар даъвии хеш бар ботиланд , чун дурӯғу тзўиру макру ҳиялати андари миёни эшон афтодааст ва ин ҳолҳои нописандидаи гувоҳӣ ҳаме диҳанд аз мтобъон ки ончии пешравони эшон ҳаме даъвӣ кунанд дурӯғаст чунонкии хдоитъолӣ ҳаме фармоед ки қавлаи таъолӣу ани алзолмини бъзҳми авлиёи баъзу аллоҳ вале аламтқин ҳмигўиди ситамкорон гуруҳеанд аз эшону дӯстон гуруҳеанду хдоитъолии дӯсти прҳизкоронст ва мисли эмоми ноҳақ чун мисли барг дарахтаст ки барги дарахти мари он дарахтро ки бирав бошад ороста дораду лекини навъи дарахти хешро нигоҳи натавонади доштан , ва мисли эмоми ҳақ чун мисли бор дарахтаст ҳамон дарахтро ки бирав бошад ҳам ороиш кунад ва ҳам навъи дарахтро нигоҳ дорад бади ончӣ ҳар дона ки аз он дарахтӣ бҳосл ояд бех ӯ бурӣда нашаваду барги натавонад ки дигари дарахтии падеди орад балки агар барг ғалаба кунад бар бори мари борро бисӯзаду худованди боғи мари он дарахтро бабрад аз бори нооўрднш , пас аз ғалабаи барги ҳам ҳалоки навъ дарахт ояд ва ҳам ҳалоки шахси дарахту андари бори дарахти ҳам салоҳи шахс дарахтаст ва ҳам салоҳ навъ ӯст ,у барг монанди бораст дар ороиши дарахти валикини тафовути миёни эшон чандин навъаст ки гуфта шуду хдоитъолии марин мислиро ёд кунад бад-ӣни оят ки қавлаи таъолии ?илами тркиФи зарби аллоҳи Маслан калимаи тайибаи кшҷраҳи тайибаи аслҳо собит ва фаръҳо фии алсмои тӯтии аклҳои кули ҳайни бозни рабҳоу изрби аллоҳи аломсоли ллноси лълҳми итзкрўни ҳмигўид мисли сухани хеш чун мисли дарахт хушаст ки бех ӯ бар ҷосту шохаши андар осмонасту бори ҳамеи оради андар ҳар вақте ба дастури худои хеш ва мисл занад худои мардумонро магари эшонро ки ёд кард .

Ва бад-ӣни дарахти хуши мари расӯлро ҳаме хоҳад ки бехаш устувораст ки душманони дайни виро бар натавонанд кандану шохаши фарзандон ӯ ки бар осмон пайвастаанд аз роҳ пазируфтани таъйид аз олами алавӣу баҳр вақте бори ҳикмати бФрмони хдоитъолии бхлқ ҳаме расонанд ва ҳар ки ин мисли бидонади даст дар он дарахт занад ва аз он дарахт бихӯрад ки зиндагӣ ҷо ваед дар онаст ва онгоҳ гуфт қавлаи таъолӣ ва мисли калимаи хабисаи кшҷраҳи хабисаи аҷтсти ман фавқи аларзи молҳо ман қарор гуфт мисли сухани палид чун дарахт палидаст ки аз замини бурӣда шудаасту мрўро ором несту бадтарин дарахти мари мухолифон (ро ) ҳмихўоҳд ки даъвӣ имомат карданд ва қарор наёфт имомати андари фарзандони эшон

Ва бад-ӣни баён ки кардем дуруст шуд ки эмом онаст ки фарзанд ӯ эмом бошаду насл ӯ бурӣда нашавад ва ҳар ки даъвӣ имомат кунад насл ӯ бурӣда шавад ӯ дурӯғи зан буд чунонкии хдоитъолии миФрмоиди қавлаи таъолии анои аътиноки алкўсри фасли лрбку анҳри ани шонӣки ҳўолобтргФт мо бидодем май турои мард бисёр фарзанду бдони мари асосро хости пас ту намоз кун мари хдоиро яъне даъвати ҳақ бпоӣ кун ва уштур бикаш яъне аҳди асоси гир ки душмани ту дам бурӣдааст яъне ки ӯ биФрзндасту имомат андрў намонаду андари зрит ту бимонад

Чу исбот кардем ҳуҷҷати худоӣ бо халқи бози нмоӣим .