Гўӣими бтўФиқи хдоитъолӣ ки намоз кардан далеласт бар даъват кардани басӯии тавҳиди худоӣу пайвастани боўлёии хдоитъолӣ , намози бомдод далеласт бар аввал ва ӯро бдонўқт фармуд гузордан ки сипеда рӯз бидамад бинмуд нотиқи алайҳи ассалом ки нахустин нур ки падед омад аз амри бории субҳонаи аввал буд ки ӯро қалам гӯйанд ва ақл гӯйанд ва он чаҳор ракаатаст ду ракаати суннати пеш аз фариза ва он далеласт бар нотиқу асос ки нахусти мари аишонро бояд шинохт то бдлолти эшон мари аввалу сониро битавон шинохтан ва ин намози чаҳор ракаатаст фаризау суннат далеласт бар онкии асли дайн чаҳоранд ва аз он ду рӯҳонӣанд чун аввалу сонӣ ва ду ҷисмонӣанд чун нотиқу асос , ва он ду ракаати суннат ҳам бидон манзалатаст ки ду ракаат фаризааст яъне нотиқу асосро андари олами ҷисмонии ҳам он мартабатаст ки аввалу сониро андари олами рӯҳонӣ , ва нахустин ракаат аз суннат далеласт бар нотиқу андрўи се чиз хонанд саноу ҳамди худоу алҳмду сӯра мъниш онаст ки нафаси нотиқро се мартабатаст чун набуввату васояту имомат ,у хондани сано далеласт бар мартабати нотиқу хондани алҳмди далел бар мартабат асосасту хондани сӯраи далел бар мартабат эмомаст ,у андари ракаати дувум аз суннат сано несту алҳмд ва сӯра ҳаст мъниш онаст ки мари асосро аз мартабати пайғамбарӣ баҳра нест ва ӯро ду мартабааст яке мартабаи васояту дигари мартабати имомат , ва пас аз суннат фариза кунад ду ракаату андари миёни он нишастан нест далеласт бар онкии миёни аввалу миёни бории субҳона миёнҷӣ несту ракаати аввал аз фаризаи намоз бо мидод далеласт бар ваҳдати бории таъолӣ казу ҳастӣ ёфт мояи ҳастӣҳо ва ӯ худ ҳаст набӯд ва ҳастӣҳо аз ва пайдо шуд аз баҳр онаст ки андари нахустин ракаати се чиз хонанд саноу ҳамду алҳмду сӯрау ракаати дуюм далеласт бар аввалу андрўи алҳмд ва сӯра ҳасту сано ва ҳамд нест яъне ки ҳастӣ ӯ бзот хеш нест балки бўҳдт борӣаст субҳонау таъолӣ ва ҳастӣ ҳамаи ҳастӣҳоро иллат ӯсту фурӯд аз ақли чаҳор мартабатаст ки таъйид азу пазиранд андари ду маҳал ва он чаҳор мартабат онаст ки нафаси кулу нотиқу асосу қоими қиёмати алайҳи ассалом ( рост ) ва он ду маҳали яке маҳали таркиб ва таълифаст ки мари сонироу нотиқи росту дигари маҳали тоўил ва таъйидаст ки мари асоси росту қоими рости алайҳи ассалому андари тоўили намози бомдод шукраст аз бандаи мари хдоитъолиро бидонча мари аввалро ибдоъ кард ва миёнҷӣ гардонид миёни хешу миёни халқ ва аз нур ӯ мари халқро баҳра дод то мардум бидон аз сутурони ҷдошднд ва бидон нур бишнохтанд мари тавҳидро ва агар он нур набӯдӣ ҳечкас бишнохт борӣ субҳона нараседӣ ва аз сутур фарқ нашудӣ ва чун бории субҳонау таъолии моро аз нури хеши бмёнҷии ақли баҳра манд гардонид воҷиб шавад бар мо андарин вақт ки далеласт бар он халқи бузургвор ки ӯ қиблаи намоз бомдодаст Марвро шукр кардани субҳонау таъолӣ .

Намози шом далеласт бар сонӣу вақти намоз ӯ онаст ки офтоб аз машриқ бар омадаасту бмғрб фурӯ шавад ҳаме намӯд нотиқ ки нури тавҳид аз аввал бадарахшеду андари сонӣ фурӯ шуд аз баҳри онкии машриқи нур худоӣ авваласту мағриби нури худоӣ сонӣасту нури офтоб бар тавҳиди худоӣ далеласту намоз бо мидод далеласт бар аввалу намози шом далеласт бар сонӣу намози бомдоди ду ракаат фаризааст далеласт бар климаҳ куну ақлу намози шоми се ракаат фаризааст далеласт бар сонӣу ақлу ваҳдати борӣ ва ин ду намоз ки панҷ ракаатаст далеласт бар онкии панҷ ҳади ҷисмониро аз эшон таъйидаст чун нотиқу асосу эмому ҳуҷҷату қоими қиёмати алайҳи ассалом ва ин ду намоз дар канораи шаб ва рӯзанд яъне ниҳояту ғояти аҳли зоҳркаҳи он далел рӯзасту аҳли ботин ки он далел шабаст ин ду асланд .

Ва низ гўӣим ки фаризаи намози бомдоди ду ракаатасту фаризаи намози шоми се ракаат аст бинмуд нотиқ ки ҳар нури казин ду фириштаи фурӯди боради андринҷҳони се тананд пазирндаи он чун ҷаду фатҳу хаёл ки фурӯд сонӣанду намози пешину намози дигари андарин ду миёнасту намоз хуфтан аз эшон ҷудост ва ин далеласт бар бӯдани нотиқу асос дар як асру ҷудо бӯдани эмом аз эшон пас аз гузаштани асрҳои эшон ва нахустин ракаат аз намози шом далеласт бар нотиқ ки андрўи саноӣ худо ҳасту алҳмду сӯра далел онаст ки марҷони нотиқро аз се ҳади рӯҳонӣ баҳрааст чун ҷаду фатҳу хаёлу дигари ракаат аз фаризаи намози шом далеласт бар асос ки андрўи алҳмдў сӯрааст бесаноу ҳамди чунонкии мари асосро аз ҳади ҷад баҳра несту ҷон ӯро баҳра аз ду мартабатаст аз нури фатҳу нури хаёл ва пас азин ду ракаат нишастанаст ва он далеласт ( бар ) қарор ёфтан даъват бар ду ҳади зоҳиру ботин яъне нотиқу асос ва сӯем ракаатро як мартабат беш несту андрў алҳмд танҳост ва он далеласт бар эмом ки ҷон ӯро ( баҳра аз ) икмртбтаст аз нури хаёлу намози шоми се ракаатаст ду ракаати боўози баланд бояд хонд ва якеро паст бояд хондан бинмуд нотиқ ки ман мартабати хеш ошкоро кардаму мартабати асосро васият кардаму мартабати эмомро ошкор накардам балки ниҳони доштами мари онро аз душманони дайн ва шаш ракаат суннатаст аз пас фаризаи намози шом далеласт ки сонии фурӯд аз хештани шаш нотиқро таъйид фиристод то нур ӯ бхлқ расонанд ва он шаш нотиқ одамасту Нӯҳу иброҳӣму Мӯсоу исоу Муҳамади Мустафои алайҳи ассалому вақти намози шоми шафақи сурх бар осмон бошаду вақти падед омадани ситорагону офтоб Фрўшдаҳ бошад ва он далеласт бар онкӣ чун нотиқи даври хеши басари барад (у таъйиди аввал ) ки офтоб дайнаст фурушади таъйиди сонӣ ки он мисласт бар ситорагон аз роҳи асос падед ояд мари халқро бзбони лоҳқони андари ҷазоиру намози шом шукраст аз бандаи мари хдоитъолиро бидонча мрхлқро аз нури сонӣ баҳра дод ва он нури мардумро рӯҳ нотиқааст то бадв сухан гӯйанд ва иборат кунанд мар ҳар чизиро ки худ мар аишонро бинмоед ва номҳо ва сифатҳо пас қиблаи намози шом сонӣ омад то мардум шукр кунанд мари хдоиро бидонча мари сониро бёФрид ва миёнҷӣ кард миёни хешу миёни бандагон ва нӯронӣ гардонид аишонро то бидон сухангӯӣ шуданд ва бидон сухан аз ҳайвон ҷудо шуданд .

Ва намози пешин далеласт бар нотиқ ва ӯро пешин аз баҳр он гӯйанд ки нотиқи нахустин кас буд мар пазируфтани нурро аз олами алавӣ ва низ пешраву халқ буд андари дайни сӯии онъолм ва низ ин нахустин намоз буд ки ӯ алайҳи ассаломи бикрад ва бифармуд кардан ва низ ӯ алайҳи ассаломи доъӣ буд сӯии тавҳиди худоӣу мари ин намозро битозӣ зуҳр гӯйанд бидон маънӣ ки даъвати нотиқ бзоҳраст ки шариъат буд аввали вақти ин намози пас аз шаш соъат буд каз вақт бар омадан офтоб бугзарад яъне ки падед омадан ӯ алайҳи ассалом аз пас гузаштани шаш эмом буд аз даври исои алайҳи ассалом ки ӯ офтоби даври хеш буду охири вақташ он бошад ки соя ҳар чизе ҳамчанд он шавад мъниш онаст ки чун ҳар ҳаддии азлоҳқони даври исои алайҳи ассаломи насиби хеш аз таъйид ёфтанд аз шаш эмому зоҳиру ботини баробари гашти бтоўилу тавҳид воҷиб шуд ки нотиқи дигар падед ояду фариза ӯ чаҳор ракаат аст бинмуд нотиқ ки ман даъват кунандаам шуморо басӯии ду фиришта ки ман сӯем эшонаму асоси чаҳоруми мост ва ду ракаати нахустин аз фаризаи далели нотиқ ва асосасту нахусти он ду ракаат бояд кардан бинмуд нотиқ то ману асосро напазиранд бишнохт аввал ва сонӣ нарасанду андари нахустин ракаати саноу алҳмд ва сӯрааст далеласт бар се нур ки бнФси нотиқ пайвастааст аз ҷаду фатҳу хаёлу андари ракаати дувум сано несту алҳмд ва сӯра ҳаст ва он далеласт бар ду нур ки бҷони асос пайвастаанд яке аз фатҳ ва яке аз хаёл ва онгаҳ нишастанаст ба ташаҳҳуд ва он далеласт аз намозкунанда ва гувоҳӣ доданаст ки ин ҳудӯди рӯҳонӣ ки андари олам рӯҳонӣанд андари олами алавӣ баробаранд бо ин ду ҳаддӣ ки ёд карда шуд боз бархестанаст ва ду ракаати дигар кардани боз алҳмд танҳост ва он ишоратаст аз нотиқ ( ки ) ману асос чун ҷисм ва рӯҳем чун алҳмду сӯра ( ки ) алҳмд рӯҳасту сӯра ҷисмасту аввалу сонӣ рӯҳонӣанд аишонрои ҷисмонӣ пиндоштан куфр аст бидон сабаби хондан алҳмд танҳост андари он ду ракаат ки далел бидон ду ҳад рӯҳонӣаст ва шаш ракаати суннати пеш аз чаҳор фаризааст мъниш онаст ки Муҳамади алайҳи ассаломи шашум буд аз нотиқон ва низ далеласт бар шаш эмом ки пас аз исои алайҳи ассалом гузашта буданд ва чаҳор ракаати суннати пас аз фаризаи намози пешин далеласт бар чаҳор тан ки аз пас нотиқи итоати эшон бар муъминон воҷибаст чун асосу эмому ҳуҷҷату доъӣ .

Ва намози пешин шукраст аз бандаи мари худои таъолиро бар ончии нотиқро бФрстод то мардумро аз ҳоли онҷҳон огоҳ кунад то аз роҳи аўхлқро роҳ пайдо шавад ки моро офаридагорӣ ҳаст фард бе анбози субҳонау таъолӣ ки агар нотиқ набӯдӣ каз ҳоле ки пеш андрў буданд халқро огоҳ кардӣ халқи бълм он нарасидандӣу табъи мардум аз дониш гусаста шудӣ пас қиблаи намози пешин нотиқаст .

Намози дигар далеласт бар асос ва ӯро намози дигар аз баҳр он хонанд ки асоси дигари марди нотиқ буд ки пас аз нотиқи бакори дайни боистоди аввал вақташ онаст ( ки ) соя ҳар чизеи ду чандон ӯ шавад яъне ки бососи муъминро зоҳиру ботин баробар шавад ки ҳикматаш бо илмаш ҷамъ шавад ва чандон шавад муъмин ки пеш аз он буд ки зоҳир беботин дошту охир вақташ онаст ки Фтоби зардии пазирад яъне ки чун зоҳири нотиқи заъифии пазирад ки мисли офтоб бираваст охири кори давр асос бошаду ҳангоми падед омадани қоим ҳақаст ва чаҳор ракаати суннати пеш аз ( фариза далеласт бар онкӣ ) даъвати асоси мари халқро бчҳори асли дайн буд андари даврҳои гузаштау фаризаи намози дигари ҳам чаҳор ракаатаст яъне ки даъвати асос ҳам бидон чаҳор асл дайнаст ки даъвати нотиқ буд ва дар ду ракаати нахустин бо алҳмд ва сӯрааст ва ду ракаати нахустин далел бар нотиқасту асос ки эшон ҷисм ва рӯҳанд чун алҳмду сӯра ва ( дар ) ду ракаати бози пасин алҳмд танҳост далеласт бар аввалу сонӣ ки эшон рӯи ҳонённд ва пас аз намози дигар суннат нест яъне мари тоўили асосро тоўил нест ва ӯ худ тамомасту намози дигар шукраст аз бандаи мари хдоиро ки биҳмтост бар ончии мари асосро бёФрид то мари танзили нотиқро тоўил гуфт бо муъминон ки агар асос набӯдӣ ки моро тоўил гуфтӣ бар ҳақиқати дайн ҳечкас натавонистӣ расӣдан ҳамчинонкӣ буданд Муғону ҷуҳудони уммати Мӯсоу Муғони уммати иброҳӣми алайҳими ассалом ( ва ) чун ҳафтод ва ду гуруҳ бқўлӣ ҳастанд ки мари зоҳирро гирифтанд ва ҳаме варзанду тоўил он напазиранду андари но биноӣӣ гирданд пас фаризааст бар муъминони шукр кардани мари хдоиро бидонча мари нотиқро фармон додааст то асосро бпоӣ кард то аз роҳи тоўил ӯ бдонстнди мари ҳудӯди рӯҳонӣу ҷисмониро ки муъминони бондомҳои фаризау суннатро бгзорнд ( ва ) бадал онро бишносанд ( ва ) мари ҳудӯди дайнро ки мисли ҳар намозӣ бидонаст бидонанд ки таъйиди куллӣ ҳам бҷсм бошад ва ҳам бнФс .

Ва намози дигарро вусто хонанд яъне ки ин намози Бамёни панҷ намоз андараст ки андари шабонаи рӯз бар мардум воҷибаст намози бомдоду намози пешин пеш азуасту намози шому намоз хуфтан пас азуаст ва ӯ андар миёнааст ( тоўилш онаст ки ) мари асосро таълим аз нотиқасту таъйид аз сонӣаст ҳамчинонкии ин намози миёни намоз пешинасту намози шоми намози пешини далел нотиқасту намози шом далел сонӣасту хдоитъолӣ фармӯдааст нигоҳи доштани мари намозҳоро хоссаи намози дигарро қавлаи таъолӣ : ҳоФзўои алии алслўоту алслўаҳи алўстии ҳмигўиди намозҳоро нигоҳ доред хоссаи намози дигарро бҳкми ин васият ки хдоитъолии ҳмигўид лозим ояд мари намози дигарро нигоҳи доштан ки шарт пазируфтани васияти андаркорӣ он бошад ки онро зуд кунӣу зуд кардан он бошад ( ки вақте ки ) офтоб бидон расад ки намоз пешин карда бошӣ ва наздиктар аз он бошад ки бФрў шудани офтоби намоз дигар кунӣ маънии ин қавл онаст ки асосро таълим аз нотиқ буду таъйид аз сонии валикин ӯ бо нотиқи муносибат бештар дошт бидонча ҳамчун ӯ ҷисмонӣ буд пас бояд ки намози дигар ки далел бар асосаст сӯии намози пешин наздиктар бошад ( то намоз ) шом ва бидонча ҳмигўид ки намозҳоро нигоҳ доред хоссаи намози дигарро он ҳмихўоҳд ки панҷ ҳад (ро ) ки панҷ намози далел бар эшонаст итоат доред хоссаи мари асосро ки ҳамаи ҳудӯдро бо тоўил ӯ тавонед шинохтан пас бад-ӣн рӯй асоси қиблаи намоз дигар омад мргзордни шукри хдоиро ва низ хброст аз расӯли слии аллоҳи алайҳу ?алау силам : ман Фоттаҳи слўаҳи алъсри Фкои намои ватар аҳла ва мо ?ла ҳар крои намози дигари фӯт шуда бошад чунонаст ки аҳлу мол ӯ фӯт шуду тоўили аҳл мстҷибасту тоўили мол илмаст яъне ҳар ки бо соси нпиўндд на илм ёбад ва на даъват .

Ва намоз хуфтан далеласт бар ҳади эмом ва ӯро намоз хуфтан аз баҳр он гӯйанд ки ҳамаи мардумон хуфтаанд бдонкаҳи мари эмоми змонрои ншоснди магари муъминон (у аввал ) он вақт онаст ки ду соъат аз шаб бугзараду шаб мисласт бар даъват ва ду соъат далеласт бар нотиқу асос тоўил онаст ки мартабат ( эмом ) онгаҳ падед ояд ки даври асосу нотиқ ( бгзрдўи охири вақти он ) он бошад чунонкӣ аз шаб нимӣ бугзарад ва битозӣ онрои мнтсФ аллил хонанд яъне ки ҳади мтм он бошад ки ӯ бо аҳли ботин аз аҳли зоҳир инсоф сетанду намоз хуфтани андари торикӣ шаб кунанд далеласт бар пӯшидагӣ аз душманони дайну фаризаи намоз хуфтан чаҳор ракаатаст далеласт ки даъвати эмом ҳам бидон чаҳор асл дайн бошад ки даъвати нотиқ ва асос бидон бошад ва он чаҳор ракаати фаризаи намоз хуфтанро ду ракаати аввал далеласт бар нотиқу асос ва ду ракаати охир далеласт бар аввалу сонӣ ва чаҳор ракаати суннати пеш аз фариза (аст ва чаҳор ракаати суннати пас аз фариза )у фаризаи андари миёни ин ду суннати чаҳор гонааст ва он намоишаст аз нотиқ ки мари эмомро даъват аз се гӯнааст яке онаст ки андари замон ӯ даъвати бчҳор асл бошад чун чаҳор ракаати намози фаризау пеши азуи ҳам даъвати бчҳор асл бӯда бошад чун чаҳор ракаати суннат ки пеш аз фаризааст ва пас азу низ даъвати бчҳор асл бошад чун чаҳор ракаати суннати пас аз фаризау фаризаи андари миёни пас гўӣим ки намозкунанда бояд ки эътиқод кунад ки андарин замонаи даъвати бчҳор асласту фаризаи намоз хуфтанро бидон эътиқоди гузорад ки пеши азин ҳам даъвати бчҳор асл бӯдааст ва пас азин низ даъвати бчҳор асл хоҳад буду намози пешину намози дигару намоз хуфтан дувоздаҳ ракаатаст фариза далеласт бар онкии азин се мӯед модаи бдўоздаҳ ҳуҷҷат расад .

Ва аз пас намоз хуфтан ва тар кунанд ва ватар далеласт бар қоими қиёмати алайҳи афзали алтҳиаҳу ассалому онро аз пас ҳамаи намоз ҳо кунанд андари шабонаи рӯз тоўилш онаст ки мардуми рӯзи қиёмат аз шарафи ҳамаи ҳудӯдҳо ки андари олам ҷисмонӣаст бар канора шаванд магар аз шарафи худованди қиёмату андари рӯзи қиёмати мўмнонро каромат бошаду коФронрои ғаромат буд шФъ бо ватар яъне ҷуфти ботоқи се ракаатаст мъниш онаст ки қоими қиёматро се мартабааст яке мартабаи набуввату дигари мартабау соит ва сӯем мартабаи қиёмату онкии ду ракаат ҷудо кунанд онаст ки қоимро мураттаби ист ки нотиқроу асосро набӯдааст аз баҳри он мари он як ракаат аз он даври ракаат ҷудо фармуд кардану маънии онкии рукӯъи пеш аз қунутаст онаст ки ҳуҷҷати қоими пеш азу ояд андари олам ва ӯ лайла алқдр бошаду қунути пас аз рукӯъаст аз баҳри онкии қоими алайҳи ассалом аз фарзандони асоси бошдкаҳи ҳади рукӯъи мари асоси росту салом додану сӯии рости гардидан далеласт бар онкии алии ибни абии толиброу фарзандон ӯро иҷобат кардаму ончӣ аз назд хдоитъолӣ овараданд аз тоўили гардани ниҳодами эшонроу салом додану бадасти чапи гардидан далеласт бар онкии нотиқроу ончӣ ӯ оварад аз баёни зоҳири шариъати мрўро иҷобат кардам ва ду ракаат намоз нишаста аз пас ватар далеласт бар аввалу сонӣу шарафи аишонрои халқ гусаста нашаваду андари аинҷҳони мари халқро аз эшон хирадасту андари онҷҳони мари халқро ончӣ муъмин бошад каромати всўобсту ончӣ кофар бошад азобу уқоб ва он дўркът нишастаро икркът шимурданд мари тамом шудан панҷоҳу икркъти намози мактубро ки андари шабона рӯзаст ва он ду ракаати бик ракаат бошад далеласт бар онкии қоими қиёмати бадви рӯҳонӣ пайвастааст чунонкии миёни эшон ҷдоӣӣ несту азуи тамом шудани нафас кул бошад ва расӣдан ӯ бмртбти ақл ва он сабаб бар хостни ҳаракот олам бошаду фанои олами ҷисмонӣ ва ватар суннатаст ки биҷой фаризаасту бохри ҳамаи намозҳост яъне қоими қиёмати алайҳи ассаломи ҳамаи ҳудӯдро ғоят ва ниҳоятаст ҳар ки ватарро даст боз дорад кофар шавад аз баҳри онкӣ ӯ ҳамчун фаризаасту расӯли слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам гуфт : тораки алФризаҳи кофару тораки суннатӣ малъун гуфт дасти бози доранда фариза кофарасту дасти бози доранда суннат малъунаст .

Ва ҷумлаи намозҳо ба панҷ вақти ҳафдаҳи ракаат фаризааст далеласт бар ҳафдаҳи ҳад ки тоъат ва шинохт худост чун панҷ ҳади рӯҳонӣу нотиқу асос ( ва ҳафт эмоми ҳақ )у Халифаи қоиму ҳуҷҷату доъӣу бадӣгар рӯй ҳафдаҳи ракаати намози фариза далеласт бар асосу эмом ва дувоздаҳ ҳуҷҷату доъӣ ва ду мозўн ки ин ҳудӯди андар ҳар замонӣ ҳастанд ва ҳар ки даст аз итоати ин ҳудӯд боз дорад тоъати хдоирои даст боз дошта бошад ва кофар бошад ва сӣ ракаати суннат далел аст барисӣ доъӣ ки ҳар ҳуҷҷатиро андари ҷазира ӯ бошад баробари сӣ рӯз ки ҳар моҳиро бошад андари солӣ ва эшон суннат аммоманд ва ҳар ки аз суннати даст боз дорад малъун ва ронда бошад яъне ҳар ки доъиро итоат надорад даври монда аз илм ҳақиқат бошад ва се ракаат ва тарасту тоўил он гуфта шуд бо ду ракаат намоз нишаста ки онро низ ва тар гӯйанд то ҷумлаи панҷоҳ ва икркът бошад ва он се ҳафдаҳ ракаат бошад яъне ҳар ракаатии фаризаро ду ракаати суннат ва ттўъ бошад ҳамчинонкии андари мирос ҳар мардии бадви зан шумор кунанду намози шаби дувоздаҳ ракаатаст ки бибояд гузордан ба шаш салом ва он пас аз он бошад ки аз хоб бар хезаду мардуми ҳама хуфта бошанд ва он далеласт бар дувоздаҳ ҳуҷҷат ки эшон аз даъвати нёсоинди пас аз онкии халқ осӯда бошанду андари торикии рӯзгори ситамкорони фурӯ монда бошанд ва эшон бакори хдоитъолӣ истода бошанду бшб далеласт баристар даъвату андари намози шаби сӯраро дароз ва оҳиста хонанд мъниш онаст ки андари вақти стар тоъати ҳамвортар бояд намӯдани хдоитъолиро то пазируфта шаваду ҷумлаи намозҳо ончии муъминон мухлис гузоранд андари шабонаи рӯзии шаст ва се ракаатаст ёд карда шуд баробари солҳои умри расӯли слии аллоҳи алайҳу ?алау силаму худои таъолӣ нофеъ кунод бар муъминону ассалом .