Гўӣими бтўФиқи хдоитъолӣ ки намози одина далеласт бар нотиқ аз баҳри онкии рӯзи одина икрўзаст аз ҷумлаи ҳафт рӯз ки онрўзи мардумони бикҷо ҷамъ шаванд ҳамчинонкӣ нотиқ якеаст аз ҷумлаи ҳафт эмом ки панҷ эмоми пеш азу гузашта ва ӯ мураттабҳои аишонрои ҷумла гирд кардааст ва ӯро явми алҷмъаҳ аз баҳр он гуфтанд ки онрўзи мардумони уммати ҳама гирд шаванд бикҷои ҳамчинонкии мураттабҳои пайғамбарону имомони андари Муҳамади Мустафои слии аллоҳи алайҳу ?ала ҷумла шуд ки рӯзи одинаи далел бар ӯсту намози одинаи ду ракаат кунанд ва ду хутба хонанд мъниш онаст ки нотиқи мари халқро бчҳори асл дайн хонду хутба пеш кунанду намоз пас кунанд мъниш онаст ки нотиқи нахуст аз ду рӯҳонӣ огоҳ шуд онгаҳ ду ҷисмонӣ бар пой кард чун асосу эмому рӯзи одина бар омадани хатиб бар минбару пояи бпоиаҳи баду пои астодн ва онгаҳ бпоиаҳи дигар шудан нишонеаст ки нотиқ аз дараҷаи мстҷибӣ бар омад ( ва ) бдрҷаҳ мозўнӣ расед ва аз дараҷаи мозўнии бдрҷаҳ доъӣ расед ва аз дараҷаи доъии бдрҷаҳ ҳуҷҷатӣ расед ва аз дараҷаи ҳуҷҷатии бдрҷаҳ имомат расед ва аз дараҷаи имомати бдрҷаҳ набувват раседу андар ҳар дараҷа ки буд ҳам зоҳир ва ҳам ботинро баҳақи кори баст то бадви чизе ки илм ва амаласт бар ҳама мартабат бигузашту истодани хатиб бар сари минбар далеласт бар истодани нотиқи андари мартабати хешу рӯи сӯии машриқ кардани хатиб далеласт бар нотиқ ки рӯи сӯй ақл дошт ки ӯ машриқ тавҳидасту хутба кардани хатиб бар минбар далеласт бар мухотаба кардани нотиқ бо ақли кулу андари нахустин хутбаи далел бар шинохтани нотиқи мари нафаси кулроу фоида пазируфтан ӯ ва аз пас ӯ хутбаи фурӯд омадани хатиб аз минбар далеласт бар ҷисмонии гардонӣдани нотиқи мари он мхотбтҳои рӯҳониро каз ақли кулу нафас кул ёфт бар забони тозӣу наздики гардонӣдани мари онро ба шунавандагон онгаҳ намоз кардани хатиби мари қавмроу пушт ( кардан ) ӯ сӯии эшон далеласт мари гуфтори нотиқи мари он суханҳоро пӯшида яъне суханро ду сӯй гуфт ҳамчинонкии хатибро рӯи сӯй дигарасту нахуст хутба кунад онгаҳ намоз далеласт бар нахуст пазируфтани нотиқи мари илмро аз олами алавӣ ва онгаҳ бхлқи адо кардани мари онро (у бадӣгар рӯй ) рӯзи одина далеласт бар эмоми ҳақ ки бдрҷаҳи ҳафтум аз мстҷибаст ҳамчинонкии нотиқи дараҷаи ҳафтум аз эмому дараҷаи дигар мстҷибасту мозўни мутлақу доъии маҳдӯду доъии мутлақу ҳуҷҷати ҷазоиру ҳуҷҷати аъзаму эмом ҳафтумасту мари ҳафт дараҷаро бомом оварданаст ҳамчинонкии нотиқи мари дараҷоти амомонрои гирд орандааст ва азин ҳафт дараҷаи сухани гӯй бҳқиқт эмомаст агар касеро бишинаванд ва бигӯед ки роҳи ҳақ инаст ҳамчинонкӣ аз ҳафт имомони он эмоми ҳафтум берун ояду хештанро ошкоро кунаду набуввату шариъати бунааду намози одинаи андари масҷиди одинаи ду ракаат кунанду берун аз масҷиди чаҳор ракаат кунанд аз баҳри онкии ду хутба ки хатиб кунад далеласт мари хитобати нотиқро бо рӯҳонӣон ва ду ракаати намоз ( ки ) бо алҳмд танҳост ҳам нишон аз ду рӯҳонӣаст ва низ масҷиди ҷомеъи далел бар маҷмӯ зоҳирӣаст андари мартабати эмом аммо бзоҳр бояд кардан ду ракаати намоз ( ки ) бо алҳмд ва сӯрааст далел бар ҷисмонӣону далел бар зоҳрёнсту берун аз масҷиди чаҳор ракаат кунанд яъне ки дар ҷазираи Машҳади зоҳирёни эмомро бзоҳру ботини ёд бояд кардану итоати доштан ки чаҳор ракаати далел бар ду рӯҳонӣ ва бар ду ҷисмонӣату гуфтани ду хутба далеласт бар асосу ҳуҷҷат ки худовандон тоўиланд ва ду ракаати далели нотиқ ва эмомаст ки эшон худовандони таълифи зоҳир шариъатанд .