Гӯйем ба тавфиқи худои таъолӣ ки пурседанд аз расӯли слии аллоҳи алайҳу ?ала ки аз гуноҳони кадом бузургтараст ? гуфт « онкӣ бо худои анбозгирӣу онкии фарзанд хеш бикашӣ аз бими онкӣ бо хӯрдан бо ту ёрасту дигари онкӣ бо зани ҳамсояи хеш зино кунӣ » чун расӯли ин сухан бигуфт ин оят бихонад қавлаи таъолӣ «у аллазӣнаи лои идъўни маъаи аллоҳи олҳо ахру лоиқтлўни алнФси алтии ҳарами аллоҳи алои болҳқу лои изнўн » гуфт ин се гуноҳ аз кабоирасту таъвил бо худои анбоз гирифтан онаст ки касе ноҳақиро биҷои эмоми ҳақ мансӯб гирданду таъвили онкӣ касе фарзанди гузидаи хешро аз бими таом хӯрдани бикашади доъӣ буд ки мстҷибро илми нёмўзд аз ҳасади онкӣ ба дараҷа ман расаду ҷой ман бигираду онкӣ бо зани ҳамсояи хеш зино кунад доъӣ бошад ки мстҷиби доъии дигарро сухан гуяд . Ва амӣралмуъминӣни алии алайҳ ассалом гуфт : кабоир ҳафтаст : яке анбоз гирифтан бо худои таъолӣу дигари куштани нафас ки онро худои таъолӣ ҳаром кардааст ва сеюм зани порсоӣ бо шӯйро ба зинои мансӯб кардан , чаҳорум хӯрдани моли ятем , панҷум хӯрдани рибо ва он инаст ки касе паймонаи гандумро бидиҳад ва беш аз он паймона боз сетанд , шашум гурехтан аз ҷанги ҷои кофарону ҳафтуми берун шудани аъробӣ ба бодияи пас аз онкӣ бо расӯли алайҳи ассалом ҳиҷрат карда бошаду ҳарки аз кабоири даст боз дорад бадиҳои дигар ӯро худоӣ таъолӣ биёмурзад . Чунонкӣ гуфт қавлаи таъолӣ : ани тҷтнбўои кабоири мотнҳўн анҳу накуфр ънкми сиӣоткму ндхлкми мдхло кримо гуфт агар давр бошед аз бузурги гуноҳон ва аз он баргардед биёмурзем бадиҳои шумороу биёед ба ҷоҳои пурмояу таъвили ин оят онаст ки бидон ин ояти дувоздаҳ климаҳаст ва далеласт бар онкии растгории муъминон ба ҳаҷатони дувоздаҳ гонаасту бадишони туоне шинохтани мари гуноҳони кабоирро ки ҳалок кунандааст то аз он давр бошӣу таъвили анбоз гирифтан бо худоӣ онаст ки эмоми замон ки ӯ ба фармони худои таъолӣ истодааст биҷой ӯ эмоми дигаргирӣу ҳақро бадви бандӣ ва ягона ндонӣ худованди замонро аз монандаи бӯдан аз зид ӯу бадоне ки ин гуноҳӣ бошад ки ( онро ) омурзиш нест ва ҳеҷ кас бо худои таъолӣ анбоз нагирифтааст ҳаргиз ва ин рамзии сет аз худои таъолии мари бандагони мухлиси хешро то аз он ҳазар кунанду дуюми куштан нафасаст ки худои таъолӣ ҳаром кардааст магар ба ҳақу таъвил ин онаст ки касе ба кӣнау ҳасад бар муъминӣ каср кунад ки эътиқод ӯ бидон табоҳ шавад ва ин низ аз кабоирасту таъвили мансӯб кардани мари зани порсоро ба зино онаст ки доъӣ бошад растгор ва ба салоҳи соҳиби ҷзирт хешаст мстҷибон дорад ки худ аз ҳуҷҷат суханон башнавадау мари маъҳудони хешро бишинаванд ва ин мстҷибон аз он доъии хеш ғайбат кунанд ва гӯйанд ӯ сухани зоҳирёни ҳамеи шунӯдау мар беаҳдонро сухан гуяд , ин низ аз кабоирасту таъвил хӯрдани мол ятем онаст ки касе бошад ки сӯии доъӣ шудан нанг дораду кибри орад ва аз мстҷиб бипурсад ки « доъӣ чаҳ гуфт ? » ва ин мأзўни сухани азуи бикашад ва мрўро гуяд « чунин гуфт ва чунон » ва гуяд « ту масъала аз доъӣ бипурсу маро хабар кун ки чаҳ гуфт » то хешро дарвеш гирданд аз баҳри онкӣ чун доъӣ аз он ҳол башнавад фоидаи хеши азу боз гираду таъвили рибо хӯрдан онаст ки чун мстҷиб аз мأзўн масъала бипурсад ки андрўи маънӣ бисёр бошад ва ин мأзўни баъзе аз он бигӯеду дигари бозгирд ва дареғ дорад ки мстҷиб мустаҳаққ шавад чунон бошад ки бештари худ гирифта бошад ва камтар дода бошаду ҳақиқати рибо инасту таъвил гурехтан аз ҷанги ҷой кофарон онаст ки ҳаддӣ аз ҳудӯди дайни андари мунозира зоҳирён уфтад ва бедилӣ кунад ва хомӯш бошад аз ҳақ то зоҳирён далер шаванд балки бирав воҷиб бошад ки ба ҳуҷҷатҳои қавии мари эшонро бимоладу бишиканад то зафар ёфта бошаду таъвили берун шудани аъробии сӯии бодияи пас аз онкии сӯии расӯли алайҳи ассалом омада бошад онаст ки мстҷиб аз зоҳирён ҷудо шаваду аҳди пазирад ва ба хонадон андар ояду бози пас аз он коҳилӣ кунад ва рӯй бигардонад ва ба сӯии зоҳирён боз гардаду номи худоиро даст боз дорад ки он низ ҳаддӣаст аз ҳадҳои дайн ва ин ҳама аз кабоир ва низ расӯли слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам фармуд : ман алкбоӣри Илёси ман рӯҳи аллоҳу аломни ман макр аллоҳ гуяд аз кабоираст навмед бӯдан аз раҳмати худоӣу эмин бӯдан аз макри худои таъолӣ ( аммо ) таъвили навмед бӯдан аз раҳмати худоӣу эмин бӯдан аз макри худои таъолӣ ; таъвили навмед бӯдан аз раҳмати худоӣ онаст ки касе андари шариъати коҳил ва нодон бошад ва гуяд « ҳама халқ мутаҳайиранд андари ҷаҳон ва худ ҳақ нест , ҳамаи дайнҳо аз асли табоҳ ва мухталифаст » чунин кас бар худоӣу расӯл ҳукм карда бошад ба зойеъ кардани халқу таъвили эмин бӯдан аз макр худоӣ онаст ки касе гуяд « на савобаст ва на уқоб ва агар савобу уқоб будӣ ҳамаи некӯкорону бадкорон андар ёфтӣ ва агар худои қодир будӣ уқубати бкрдӣ ва савоб бидодӣ » ё гуяд « агар худованди замони ҳақ будӣ берун омадӣу ҳақи хеш талаб кардӣ » . Ва низ гуфтанд гувоҳӣ додан ба дурӯғи ҳам аз кабоираст ва таъвилаш онаст ки касе мари зиди он худованди ҳақро гуяд ки ӯ эмом ҳақаст ва низ гуфтанд озурдани падару модари ҳам аз кабоираст ва таъвилаш онаст ки мстҷиби андари доъӣу мأзўни забон дарозӣ кунад ва эшонро низ бёзорд ва низ гуфтанд ки савганд ба дурӯғ хӯрдан ҳам аз кабоираст ва зоҳир онаст ки касе мол касе боз гирад ва савганд хӯрд ки бар ман чизе нест мари он касро , таъвилаш онаст ки аҳди худованд ҳақ бигирад ва илм башнавад онгаҳ мрўро мункир шавад пас ҳаркии азин кабоир ки ёд кардем давр бошад эзади таъолӣ ӯро дар даъвати эмом роҳ диҳад ки он ҷойгоҳ пурмояаст ва ( ба ) сабаб расӣдани пурмоя низ ҷой ӯ биҳишт ҷовидасту муъмин мустаҳаққ онаст ки аз ин ҳамаи гуноҳони зоҳиру ботин ки ёд карда бошад давр бошад то растгор бошад .