То ҳавои тӯбои қад ту дорад ҷони мо

Ҳаст манзили оят « тӯбои ?лаам » дар шаъни мо

Қиблау имон ошиқ нест ало рӯй дӯст

То ки ҳаст ва буд ва бошад қиблау имони мо

Дар азал чун бо ту паймони муҳаббат баста ем

Ҳаст чун ҳасани ту боқӣ то абади паймони мо

Бар сари зулф ту хоҳад рафт бози ин дайну дил

Ин дили ошуфтаи ҳолу ҷони саргардони мо

Ашк сурх омад гувоҳу зардӣ рух шуд далел

Ҳол мо мекун қиёс аз ҳуҷҷату бурҳони мо

Хоб аз онру хуш намеояд ба чашми мо ки ҳаст

Хайли султони хаёлати рӯзу шаби меҳмони мо

Васли рӯятгар шабии меҳмон мо гардад зи лутф

Ҷинат ва фирдавс гардад кулбаи аҳзони мо

Ҳоли дарди хоси моро бо табиб эй дил магӯ

Каз табиб ом натавон ёфтан дармони мо

Хусрави анҷум ба ҷои худ будгар бандаи вор

Бар миёни бандади камари пеши рухи султони мо

Бо насимии буи зулфаш мекунад ҳрдми хитоб

К-эии насими рӯҳпарвар зон мое зон мо