Гар шабии моҳи ман аз абр ниқоб ояд бурун

Дигар аз шармаши аҷабгар офтоб ояд бурун

Гар ба ҷой хоб гирад сӯраташи ҷо дар назар

Дида мешавем ба хӯн , то нақш хоб ояд бурун

Ҳаст ҳамранги шароби ашками мудом аз хӯни дил

Ҳамчуи хунобӣ ки аз чашм кабоб ояд бурун

Ончунон мастам кигар Фсод бигушоед рагам

Аз урӯқи ман ба ҷои хӯн шароб ояд бурун

Акси рӯйишгар шабӣ чун шакл моҳ уфтад дар об

То қиёмати ҳамчуи моҳӣ , маи з об ояд бурун

Муттақеро вақт он омад ки бо ёди лабаш

Ҳар замон аз остини ҷом шароб ояд бурун

Навен абрӯяш ки калаки котиб қудрат навишт

Ҳаст ҳарфӣ каз беонаш сад китоб ояд бурун

Гар хаёли чашми масташ дар даруни оради эмом

Чун ба масҷид дар равад маст ва хароб ояд бурун

Аз садои зикри солусони худбин ба буд

Пеши ҳақи савтӣ ки аз чанг ва рубоб ояд бурун

Шарбати васл ту гуфтам рӯзии мо кӣ шавад

Гуфт он дами коби ҳайвон аз сароб ояд бурун

Пеши аҳл дил шавад равшан ки хӯни мо ки рехт

Гарнигор аз хона бо даст хизоб ояд бурун

Аз хаёли назми дандонаши насимӣ ҳар нафас

Дида чун бар ҳам занад дар хўшоб ояд бурун