Моием дили зи олам бар зулфи ёри баста

Аз дасти пурнигориши дил дарнигор баста

Савдои чашми масташ дар ҷон ва дил нишаста

Дар хотир аз хаёлаши фикри хумори баста

Бошад зи ҳасану зулфаши пои сабои кушода

Аз машки рӯ сияҳ шуд роҳи ттори баста

эй пардае зи сунбул бар ёсуман кашида

Ваии бурқаъии зи райҳон бар лолаи зори баста

эй сӯрати худоӣ , зоҳир дар обу хокӣ

Ваии пайкари илоҳӣ бар боду нори баста

эй зулф бе қарорати бишкаста чун дили ман

Аҳдӣ ки бо дилу ҷони он бе қарори баста

Вақти слўаҳу саҷда , дорам ҳузури дил чун

Нақши ту дар дилам ҳаст эй глъзори баста

эй холи ънбринт бар « бе » ниҳодаи нуқта

Вази машки судаи хаттӣ бар гули ғубори баста

эй зулфи ҷони шикорат дар ҳалқаҳои савдо

Ҷону дили асирони чандини ҳазор баста

Аз гуфтани ано алҳақ сар то абад напечад

Он сар ки бошад эй ҷон дар фавқи дори баста

Зулфи ту бо насимӣ эй нури дида то кӣ

Бошад ба кини миёнро чун рӯзгори баста