Гули Садбарги ман сунбул бар атроф саман дорад

Рухи ёри ман аз насрини хаттӣ бар Настаран дорад

Изораш гарчи аз насрини саводи машк пайдо кард

зи машки судаи рухсораши ғуборӣ бар саман дорад

Ба чини зулфи парчинаш ки карда сунбулаши сад раҳ

Бааст аз нофаи мишкӣ ки оҳӯӣ хутан дорад

Сробстони хӯбиро ҷамоли имрӯз ҳосил кард

Ки аз рухсору болояши гулу сарв чаман дорад

Ду фаттони наргиси ҷодӯаш ҷон мехоҳад аз мардум

Надорад ҷони дареғи он кӯ ки ҷонӣ дар бадан дорад

Агар бинад гули андоми марои рӯҳи алқудси рӯзӣ

Шавад ҳайрони он хаттӣ ки он покиза тан дорад

Дамаш чун нФҳаҳи исо ба ошиқ рӯҳ ме бахшад

Таъолии аллоҳ ! чаҳ лутфаст ин ки он ширин даҳан дорад

Ватан , кӯй хароботасту даври афтодам аз онҷо

Вале зини раҳгузари шодам ки ҷони азм ватан дорад

Шаби қадар , эй қамар ! чандон ба ҳасани худ мнози охир

Ки зулфаш чун маи тобон ба зер ҳар шикан дорад

Ба бозори сари зулфаши дилу ҷон бардаам лекин

Куҷои он сунбули мишкӣни сари савдоӣ ман дорад

Ҳуруфӣ зон шудам дар даври зулфу нуқтаи холаш

Ки навен абрӯ ва мем даҳонаш нақш « ман » дорад

Насимӣ аз лаби ҷонон ба даст оварад ҷоми ҷам

Чу ринди як ҷиҳат зон рӯи сафо бо дард ?дан дорад