Бар қафо чашмат намеуфтад чу ин дар вошўд

Он замон даргоҳ бишносӣ ки садрат ҷо шавад

Он ки ӯ дар кулбаи аҳзони писар гум кард ёфт

Ту ки чизе гум накардӣ аз куҷо пайдо шавад

Дӯст дорад аз ғарибони нолаи бечорагӣ

Ишқ мехоҳад ки киштии ғарқ дар дарё шавад

Ҳарки мехоҳад ки маншур хароботаш диҳанд

Бояд аввали хонимони барҳами зан ва расво шавад

Зу ҳамаи хӯбии змои зиштӣ ҳамоно лоиқ аст

Пардаи мо баста монад парда ӯ вошўд

Шуд баҳори умр ва нопухтааст ангурам ҳануз

Нест маълумам ки охири сирка ё саҳбо шавад

Умраи он кӯ барорам , поем ар ояд ба кор

Ҳалқаи он дрбгирми дастам ар гиро шавад

Кам « назирӣ » рост бар ҷое назар афганда ам

Вой агар рӯзи ҷазои чашму дилам гуё шавад