Ба ҳуши сайр чаман кун ки шоҳидони мустанад

Қробаҳ бар сари абр баҳор бишикастанд

Чамани пиёла кашасту сабои қадаҳи паймоӣ

Муоширони сабӯҳии зи хоб барҷастанад

Ба зери хирқаи ниҳон бода мехӯрд сӯфӣ

Ҳакиму орифу зоҳиди ҳама азин дастанд

Ҷаҳону айши Хизри ҳарф қоф симурғаст

Дар ҳарими фанои зан ки Нитсаатон ҳастанд

Ту нахли хуш самар кистӣ ки боғу чаман

Ҳамаи з хеш буриданд ва дар ту пайвастанд

Ба ғурбати ту чунон ташнаам ки сабрам нест

Ба қадари фурсати он моҳён ки дар шастанд

з бе қарории афлоки доғ ҳо дорам

Ки то зи шавқи ту бархестанд нанишастанд

Наво фузунаст зи андозаи бришми авд

Ғазал ба замзама хонам ки пардаҳо бастанд

Ба рамзи нукта адо мекунам ки хилватён

Сар сабу бикшоданд ва дар фурӯи бастанд

Ту нахл мива фишон бош дар ҳдиқаҳи даҳр

Ки кам дарахти қавӣ хушк шуд ки нашикастанд

зи коҳилии ту « назирӣ » аҳзони ин чаманӣ

Гуҳӣ ба боғ шудӣ каз нишоти ворстнд