Кас чу ман нест ки пеши назар аз дил баравад

Ғоиб аз дида нагардад з муқобил баравад

Давлатӣ буд ки мардем ба ҳангоми видоъ

Он қадри зиндаи нмондим ки маҳмил баравад

Роҳи бегонагӣии пеши надорӣ ки касе

Ба далели раҳу тай кардан манзил баравад

Сабр дорем ки ин тӯҳмати ишқ аз сари ғайр

Ҳамчуи хӯни бҳл аз гардан қотил баравад

Қиссаи мо ба азизон ватан хоҳад гуфт

Ҳаркиро таҳтаи азин варта ба соҳил баравад

Некуии дӯстии орад ба дили душману дӯст

Ҳамаи ҷо сар занад ин реша чу дар гул баравад

Марди ошиқи надиҳади дил ба тамошои ҷаҳон

Он диҳад кӣса ба таррор ки ғофил баравад

Сари чашмони ту гирдам ки збси хунхорӣ

Қатрае хӯн нагузорад ки з бсмл баравад

Ману озор « назирӣ » ба касе орами бод

Ба забон ояд аз онам гила каз дил баравад