Онро ки барад ба маснади роз

Аввал дар зоряш кунад боз

Бе ранҷи фараҳи наёбад аз ишқ

Бесӯз тараб надорад аз соз

Парвона намерасад ба матлӯб

То боли ниФкнди зи парвоз

То шефтаи баёни хешӣ

Бо ту наниҳанд дар миёни роз

Хомаш кун агар ба ҷо раседӣ

Дар роҳи зи сайли хезади овоз

Аз прдгён наметавон шуд

Бо ашки хабису оҳи ғаммоз

Хоҳӣ ба мурод дӯст бошӣ

Хотири зи мурод худ бипардоз

Бозичаи кӯй ишқ гаштем

Мо аблаҳу табъи ёри танноз

То кӣ савдо , матоъи брриз

То кӣ бозӣ , тамоми дрбоз

Аз чиллаи нишастанат чаҳ хезад

Ишқати ҳирсу риёзатати оз

Рахт аз бар мо бабр « назирӣ »

Дар ишқ дуруст нест анбоз