Куҷо будӣ ки имшаби сӯхтии озурдаи ҷонӣ ро

Ба қадари рӯзи маҳшар тӯл додӣ ҳар замонӣ ро

Суолӣ кун зи ман имрӯз то ғавғо ба шаҳр уфтад

Ки эъҷоз фулонӣ карда гуё безабонӣ ро

Ба ҳар ҷинсӣ ки мегиранд ихлосу вафо хуб аст

Пас аз умрии гузари афтода бар мо корвонӣ ро

Китоби ҳафт миллат гар бихонад одамӣ омӣ аст

Нахонд то зи ҷузви ошнои достонӣ ро

Ба афсуни мум аз оҳан кардани осонтар аз он бошад

Ки аз кин бар сари меҳроварӣ номеҳрбонӣ ро

Ба ушшоқи ашки гарм ва рӯй зард аз баҳр он доданд

Каз истиғнои фурӯди оранди мустағнии ҷавонӣ ро

Агар аз хори хор бевафоеҳои гул набӯд

Саҳаргаҳи андалебии брнхизди гулистонӣ ро

Дило сайлоби хӯнро аз шикофи сина берун кун

Ки имшаб судаам бар дидаи хоки остонӣ ро

намедонам « назирӣ » кист чун май омадам зон кӯй

Ба ҳол марг дидам , бар сари раҳи нотавонӣ ро