Магӯ маргаст бе ӯ зиндагонӣ

Ки ин нокомӣаст он Комронӣ

Лабами баст аз шикояти ишқу омухт

Нигоҳашро забон бе забонӣ

зи рашки Хизри мимирм ки донам

намебахшад ҷузи он лаби зиндагонӣ

Ғамаш бо нотавонон созгор аст

Тавонои мҷу то митўонӣ

Дар он гулшан чаҳ дили бандам ки бошад

Паии гул чидани онҷои боғбонӣ

Ҷазои ранҷи як назора бар шайх

Аҷаб набӯд биҳишти ҷовдонӣ

Дар ин гулшан маро дод улфати барқ

Фироқ аз заҳмати ҳам ошёнӣ

Марои поёни кори ҷони супурдан

Туро оғози аҳди длстонӣ