Нишаста шоҳи рӯзии ним ҳушёр

Ба умедӣ ки гардад бахти бедор

Дар омад қосидӣ аз раҳ ба таъҷил

зи ҳндстон ҳикоят кард бо пел

Мижа чун коси чинии нами гирифта

Миён чун мӯии зангии хами гирифта

Ба хати чин ва занг оварад маншур

Ки шоҳи чину занг аз тахт шуд давр

Кушоди ин тарки хуи чархи киёнӣ

зи ҳиндӯии ду чашмаши посбонӣ

Ду марворидаш аз мино буриданд

Ба ҷои ришта дар сӯзан кашиданд

Ду лаъибати бозро бепарда карданд

Раҳи серума ба майл озурда карданд

Чу Юсуф гум шуд аз девон додаш

Замонаи доғи ёқӯбии ниҳодаш

Ҷаҳони чашми ҷаҳони бениш туро дод

Ба ҷои найза дар дасташ Асо дод

Чу солори ҷаҳони чашм аз ҷаҳони баст

Ба солории туро бояд миёни баст

зи наздикони тахти хусравоне

набишта ҳар яке ҳарфӣ наоне

Ки зинҳор омаданро кори фармой

Ҷаҳон аз даст шуд таъҷил бинмоӣ

?герати сар дар гуласт он ҷо машавяш

Вагар лаб бар сухан бо кас магӯяш

Чу хусрав дид ки айёми он амал кард

Каманди афзуду шодравон бадал кард

Дурусташ шуд ки ин даврони бадаҳд

Бқм бо нил дорад сирка бо шаҳд

Ҳавои хонаи хокӣ чунин аст

Гуҳии занбӯр ва гоҳе ангабин аст

Амал бо азл дорад меҳр бо кин

Турш талхӣаст бо ҳар чарбу ширин

з регаш нест эмини ҳеҷ ҷӯӣ

Мусаллам нест аз сангаши сабуе

Чу дарбанди вуҷӯдии роҳи ғами гир

Фароғат боядат роҳи адами гир

Буна чун ҷон ба бод пок барбанд

Дар зиндони сарой хок барбанд

Ҷаҳон ҳиндӯаст то рахтат нагирад

Мгирши суст то сахтат нагирад

Дар ин дукон наёбӣ риштаи тоӣ

Ки набӯд сӯзаняши андари қафое

Ки ошомади кадуеи оби азуи сард

Каз истисқо нагардад чун кадуи зард

Дарахти он гуҳи буруни оради баҳорӣ

Ки бишкофад сар ҳар шохи сорӣ

Фалак то нашканад пушти дутоӣ

Ба каси надиҳади яке ҷӯи мумиёе

Чу бе мурдани кафан дар кас напушанд

Ба ар мардум чу карам атлас напушанд

Чу бояд шуд бидон гули гӯнаи муҳтоҷ

Ки гардад бар дар гармобаи тороҷ

Либосии пӯш чун хуршед ва чун моҳ

Ки бошад то ту бошӣ бо ту ҳамроҳ

Барафшон доман аз ҳар хон ки дорӣ

Қаноат кун бад-ӣни як нон ки дорӣ

Ҷаҳоно чанд азин бе дод кардан

Марои ғами гин ва худро шод кардан

Ғамин дории маро шодат нахоҳам

Харобами хоҳӣ ободат нахоҳам

Ту он гандум намой ҷўФрўшӣ

Ки дар гандуми ҷӯи пусидаи пӯшӣ

Чу гандуми гўж ва чун ҷӯи зардам аз ту

Ҷӯии нохӯрда гандум хӯрдам аз ту

Туро баси боди азин гандуми намое

Марои зини даъвии санги Асияе

Ҳамон беҳтар ки шаб то шаби дарин чоҳ

Ба қурсии ҷӯи гушойами рӯза чун моҳ

Низомӣ чун масеҳои шӯи тарафдор

Ҷаҳон бигзор бар муштии алафи хор

Алаф хорӣ кунӣу харсаворӣ

Пас он гуҳ назул исои чашми дорӣ

Чу хар то зинда бошӣ бор май каш

Ки бошад гӯшти хар дар зиндагии хуш