Яке муҳаррами зи наздикони даргоҳ

ФрўгФти ин ҳикояти ҷумла бо шоҳ

Ки Фарҳод аз ғами ширин чунон шуд

Ки дар олами ҳадисаш достон шуд

Димоғашро чунон савдо гирифта аст

Казон савдои раҳи саҳро гирифта аст

зи савдои ҷамоли он дили афрӯз

Бараҳнаи по ва сар гардад шабу рӯз

Дилам гуяд ба ширин дардманд аст

Бад-ӣни овозаи овозаш баланд аст

Ҳаросӣ наз ҷавон дорад на аз пер

На аз шамшер май тарсад на аз тир

Дилаш зон моҳ бе пайванди байнам

Ба овозяш аз ӯ хурсанд байнам

зи баси корд ба ёди он сими тан ро

Фромш карда хоҳад хештан ро

Кунад ҳар ҳафта бар қасраши саломӣ

Шавад розӣ чу бниўшди паёмӣ

Малик чун кард гӯши ин достон ро

Ҳавас дар дил фузуд он дили ситон ро

Ду ҳам майдон ба ҳам батар гроинд

Ду булбул бар гулии хуштар сроинд

Чу нақдиро ду кас бошад харидор

Баҳоии нақд беш ояд падедор

Дили хусрав ба навъе шодмон шуд

Ки бо ӯ бе дилии ҳам достон шуд

Ба дигари навъи ғайрати барад бар ёр

Ки соҳиби ғайраташи афзуд дар кор

Дар он андешаи оҷизи гашти райш

Ба ҳукми он ки дар гул буд поиш

Чу бар тан чира гардад дардмандӣ

Фурӯд ояд сеӣ сарв аз баландӣ

Нишоед кард худро чораи кор

Ки бемораст рои марди бемор

Сухан дар тани дурустии тан дуруст аст

Ки дар сустии ҳамаи тадбир суст аст

Табиб ар чанд гирад набзи пайваст

Ба беморӣ ба дигар кас диҳад даст