Хоссагӣ ӣӣ муҳаррами ҷамшед буд
Хостар аз моҳ ба хуршед буд
Кори ҷавон мард бидон дркшид
Каз ҳамаи олам маликаш баркашид
Чун ба вусуқ аз дгарони гӯии барад
Шоҳи хазина ба дарунаши супурд
Бо ҳамаи наздикии шоҳи он ҷавон
Дўртрии ҷуст чу тир аз камон
Рози малики ҷони ҷавонмарди сифт
Бо касе он роз наёраст гуфт
Перзании раҳ ба ҷавонмард ёфт
Лола ӯ чун гули худ зард ёфт
Гуфт ки « сарв аз чаҳ хазон кардае ?
Ки оби зи ҷӯии маликони хӯрда Эй
Зард чарое ? на ҷафо май кашӣ
Тнгдлӣ чист дарин дилхушӣ ?
Бар ту ҷавони гӯна перӣ чарост ?
Лолаи худрӯии ту хайрӣ чарост ?
Шоҳи ҷаҳонро чу туе рози дон
Рух бигушо чун дили шоҳи ҷаҳон
Сурх шавад рӯй раияти зи шоҳ
Хоссаи рухи хосгёни сипоҳ »
Гуфт ҷавон « рои ту зин ғофил аст
Бехабарӣ зон чаҳ маро дар дил аст
Сабри марои ҳам нафас дард кард
Рӯй марои сабри чунин зард кард
Шоҳи ниҳодаи сет ба миқдори хеш
Дар дили ман гавҳари асрори хеш
Ҳаст бузурги ончии дарин дили ниҳод
Роз бузургон натавонам кушод
Дар суханаши дил на чунон баста ам
Каз сар кам кори забон баста ам
Зон накунам бо ту сари хандаи боз
То ба забон бар напарад мурғи роз
Гар зи дили ин роз на берун шавад
Дили нуҳуми онро ки дилам хӯн шавад
Вари бикунами рози шаҳони ошкор
Бахт хӯрд бар сари ман зинҳор »
Перзанаш гуфт мабар номи кас
Ҳамдами худ ҳам дами худ дону бас
Ҳеҷ касе муҳаррами ин дами мадон
Сояи худ муҳаррами худ ҳам мадон
Зард ба ин чеҳраи динори гаван
Зонка шавад сурх ба ғарқоби хӯн
Май шинавами ман ки шабӣ чанд бор
Пеш забон гуяд сар зинҳор
Сари талабии теғ забонӣ макун
Рӯз нае роз фишонӣ макун
Марди фурӯи бастаи забони хуш буд
Он саги девонаи забони каш буд
Маслиҳат туаст забони зери ком
Теғи писандида буд дар ниёам
Роҳати ин панд ба ҷонҳо дуруст
Ки офати сарҳо ба забонҳо дуруст
Дори дарин ташти забонро нигоҳ
То сарат аз ташт нагӯяд ки оҳ
Лаб магушоӣ арча дарави нӯш ҳост
Каз пас девори басии гӯш ҳост
То чу бунафша нафаст нашунаванд
Ҳам ба забони ту сарати ндрўнд
Бад машну вақти гарон гӯшӣ аст
Зишт магӯ навбат хомӯшӣ аст
Чанд нависӣ ? қалами оҳистаи дор
Бар ту нависанд забони бастаи дор
Оби сифат ҳар чаҳ шунидӣ бишӯй
Оинаи сон ончӣ бибинӣ магӯӣ
Ончии бибинанди ғаюрон ба шаб
Бози нгўинд ба рӯз эй аҷаб
Лоҷарами ин гунбад анҷум фурӯз
Ончӣ ба шаб дид нагӯяд ба рӯз
Гар ту дарин пардаи адаби дида Эй
Боз магӯӣ ончӣ ба шаби дида Эй
Шаб ки ниҳони хонаи ганҷина ҳост
Дар дил ӯ ганҷи басии сина ҳост
Барқи равонӣ ки дарун парваранд
Ончии бибинанд бар ӯ бигузаранд
Ҳаркии сар аз арши бурун май барад
Гӯии зи майдони дарун май барад
Чашму забонӣ ки бурун дӯстанд
Аз сари мўинду з тан пӯстанд
Ишқ ки дар парда каромот шуд
Чун ба дар омад ба харобот шуд
Ин гиреҳ аз ришта дайн карда анд
Пунбаи ҳаллоҷ бад-ӣн карда анд
Ғунча ки ҷони пардаи ин роз кард
Чашма хӯн шуд чу даҳан боз кард
Кӣ даҳани ин мартаба ҳосил кунад ?
Қиссаи дили ҳам даҳан дил кунад
Ин хӯриш аз косаи дили хуш буд
Чун ба даҳоноварӣ оташ буд
Инат фасоҳат ки забон бастагӣ аст
Инат шитобӣ ки дар оҳистагӣ аст
Равшании дили хабари онро диҳад
Ки ӯ даҳани худ дгаронро диҳад
Он луғати дил ки баён диласт
Трҷмтши ҳам ба забон диласт
Гар дил хурсанд Низомӣ турост
Малики қаноат ба тамомӣ турост