Хушаст он ду чашми махмуру хуши он ду зулфи мишкӣн

Хушаст он лабони борӣку хуши он даҳони ширин

Хушаст он бару баннои гӯшу миёни тоқи абрӯ

Хушаст он бен ду бозуу сарви ду дасти симин

Аҷаб аз касе бимонам ки бидид ва хоҳад акнӯн

Ки дигар ҷаҳон бибинад ба ду дидаи ҷаҳони байн

Ба ҳаёти аҳли маънӣ ки тасаввурам набандад

Чу ту савтӣ ки бошад ба нигорхонаи чин

Ба ҳар имтиҳон ки хоҳӣ бикун илтимоси хизмат

Ки гарм ба куфри гӯйӣ ки бирав бигардам аз дайн

Ба қиёс эҳтиёҷам набӯд ба сувари маҳшар

зи лаҳади бароварами сар чу ту бигузарӣ ба болин

Ту агар чаҳ подшоҳии назарӣ ба кеҳтарон кун

Ки бузурги зодагонро ҳунараст шарти тамкин

На нзории фузулӣ ки ба марг худ намирӣ

Ба ту пеш азин бигуфтам пас кор хеш биншин

Чу магаси ду даст бар сар бинишаста дар баробар

Ки намедиҳанд шукр ба ту шӯрбахти ширин