БрФкни бурқаъ аз он рӯй чу моҳ

То ба моҳат кунам аз даври нигоҳ

Гарчи ҳар лаҳзаи барангехта Эй

Растхезӣ дигар аз лашкари гоҳ

Кӯи марои ҷои нузули ту ки нест

Кунҷи ман лоиқи ганҷина ӣ шоҳ

Серум аз наргиси мастати махмур

Дастам аз сарви баландати кӯтоҳ

Ман надорам сари ғайриту ва ту

Гар надории сари ман воўилоаҳ

Бе ту бо хештанам корӣ нест

Ман ба ту беш намедонам роҳ

Хонаи сайлоб ғамат кард хароб

Оҳи ман ҳбки ман ҳбки оҳ

Дили ббрдии зи нзорӣ ва ба тўъ

Ҷони фидоӣ ту кунад бе икроҳ