Чу тоза кард ҷаҳони навбаҳор ва рафт хазоне

Тиҳии сети дастам соқӣ биор бода ки ҷонӣ

Вагар чу даст манаст эй писари тиҳӣ шудаи машкат

Ду асба аз пай май шояд ар улоғи дуоне

Чаҳ гӯнаи фӯт тавон кард хоссаи мавсими гул ҳо

Дамӣ ки на ба лаби кишти зору оби равонӣ

Шаробу сабзау оби равону шоҳиду мутриб

Ҳамин сети мояу асбобу дастгоҳи ҷаҳонӣ

Набинӣ эй писари андари ҷаҳони фонии чизе

На хуштар аз дил беғам на хубтар зи ҷавонӣ

Нишот ва айш кунам рӯзи кохтёри ту дорӣ

Чу ихтиёри з дастат бирафт худ натавонӣ

Дар он нафас нарисӣ каз ту шодмона барояд

Агар таваққуфи андешае ба кори расонӣ

Ғам ҷаҳон махӯру бодаи хур ки он ба ту монад

Ба айш май гузарон то дар андҳони бнмонӣ

Чу бар ту мегузарад умр агар хушӣ ва агар на

Бакӯш то ҳамаи умрат ба хуши дилии гузароне

Ғаниматаст ҷавонии биё ва хуш дарёбаш

Чаҳ суд аз он ки ба сар чун расед қадари бадоне

Ба нақд доманам рӯзи гири фардои кас

Нишони баҳра надидааст ва он баст ба нишоне

Ниҳони ббоши нзорӣ ба хештан ки чунон ба

Ки дар ниҳон ту пайдост розҳои наоне