Ҳамин ки бонг бар ояд ки Фолқи алсбоҳ

Ғизои рӯҳ талаб кун бихоҳ кӯзаи роҳ

Агар ҷамоди Не ҷунбишӣ кун эй ғофил

Мабош кам зи вуҳушу туюри вақти сабоҳ

Барои дафъи мухолифгар иттифоқ уфтад

Раво буд ки паёпай равон кунанд ақдоҳ

Агар на кӣ кунад ифроти табъи марди ҳаким

Ки дар шароб гарон нест ҳеҷ хайру фалоҳ

Талоқи духтари рзҷзи ҳаром хора нахурд

Маниш қабул кунам то буд ҳалолу мубоҳ

зи ақди хам ба дар огў ки ман ба коўинш

Ҳама ҷаҳон бидиҳам то дрормш ба никоҳ

Агар мухолифи ҳақ оқиласту дуни зоҳид

Хилофи ақл савобасту тарки зуҳди салоҳ

Киро ҷароҳат ишқаст гӯи мадори умед

Ки илтиёми пазирад ба санъати ҷарроҳ

Чу ошно шудаем аз мабодии фитрат

Ба иттисол фузун мекунанд майли арвоҳ

Фурӯғи шамъ чунонаст пеши талъати дӯст

Ки дар муқобили хуршеди осмони мисбоҳ

Чаҳ кор бо назари офтоби ақли он ро

Ки мурғи ишқ дар орад ба зери зилли ҷиноҳ

Нзорёи туу таслими бас ки накушояд

Дар саодати куллӣ магари бад-ӣни мифтоҳ