Бода хӯрем зи аввали шаб то дами сабоҳ

Мастӣ кунем чун шутурони илми ҷиноҳ

Зоҳид ки дил ба шоҳид дунё диҳад куҷо

Дар хонқаҳ бимонад ва дар хилвату салоҳ

Бо дӯст боядам ки чу бедӯст ҳеҷ нест

Осоишии зи зиндагӣу роҳатии зи роҳ

Гӯйанд мемахӯр ки ҳаромаст бал ки хӯк

Бар мустаҳаққ ба вақти зарурат буд мубоҳ

Мо об хӯрем ва ту хӯн май хурӣ ба ҷаҳл

Айн уқубатасту гумон май барии фалоҳ

Аҳди вафои зи мардуми нокаси тамаъи мадор

Ҳаргизи ту буи машк шунидӣ зи мустароҳ

Қлош хон маро на нзорӣ ва лоиқ аст

Ин номи ошиқона ки худ кардам истилоҳ